تا دانش را به سرمایه تبدیل نکنیم در اقتصاد به مرحله مقاومت نمی‌رسیم

به گزارش پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه به نقل از شبستان، حجت الاسلام والمسلمین دکتر یحیی جهانگیری سهروردی، مدیرکل ارتباطات علمی و بین المللی دانشگاه مذاهب اسلامی با اشاره به تعریف و مفهوم مولفه اقتصاد مقاومتی، اظهار کرد: اقتصاد مقاومتی با اصطلاح اقتصاد ریاضتی که در دنیای غرب تعریف شده کاملا متفاوت است. طی روند اجرایی سازی اقتصاد ریاضتی افراد جامعه مجبورند تا سختی های اقتصادی را تحمل کنند تا کشور از بحران خارج شود.

وی ادامه داد: این در حالی است که در روند اجرایی سازی اقتصاد مقاومتی، همواره بر داشته ها، منابع و استعدادهای درونی تکیه می شود تا مردم بتوانند این درون گرایی را در کنار برون گرایی در عرصه اقتصادی به منصه ظهور برسانند چراکه در فرآیند اقتصاد مقاومتی، همواره توجه به آن است که بر اساس نیازها و شرایط بیرونی چه قدر باید بر توان و منابع درونی تکیه کنیم.

این پژوهشگر تصریح کرد: اگر با این نگاه اقتصاد مقاومتی را تعریف کنیم، این سبک اقتصادی به این معنا نیست که مردم لباس کم بپوشند یا غذای کم بخورند بلکه منظور این است که به توان درونی تکیه شود، البته توان درونی هم به این معناست که بر اساس تحولات بیرون، منابع بالانس شود.

جهانگیری سهروردی با اشاره به راهکارهای تحقق اقتصاد مقاومتی در سبک زندگی اظهار کرد:  این مهم در سبک زندگی معنا پیدا می کند که در آن اسراف جایگاهی نداشته باشد. اسراف و تبذیر در دین ما مورد نکوهش قرار گرفته است و از سبک هایی است که عملا اقتصاد مقاومتی را هدف قرار داده است. برای مثال زمانی که مراسم در مناسبت های مختلف برگزار می کنیم چه در سطح محافل خصوصی و چه در سطح کلان و ملی، چه قدر انرژی مصرف می شود؟ اکنون بخش قابل توجهی از برق کشور در ترنسفر هدر می رود.  متاسفانه در مورد اسراف فقط به افراد می گوییم تو اسراف می کنی، البته اسراف فردی نیز مد نظر است.

وی ادامه داد: برای مثال چین در آغاز فعالیت برای شکوفایی اقتصادی اش، به مردم اعلام کرد تا لباس های آستین کوتاه بپوشند چراکه از هر شخص اگر همین مقدار از پارچه لباس کم شود این مساله به اقتصاد کشور کمک می کند. حال مراد منظور آن است که اگر مردم ما نسبت به مصرف آب و برق مراعات کنند و دولت نیز به برخی از اسراف ها در برخی همایش ها پایان دهد، قطعا شرایط دگرگون می شود. بسیاری از این همایش ها بی هدف هستند.

این استاد دانشگاه تصریح کرد: شکل دیگر سبک زندگی که اقتصاد مقاومتی  را سامان می دهد، روی آوردن مردم به منابع داخلی و شکوفاسازی آن است؛ به این معنا که ببینیم که الان چه سرمایه هایی را باید آزاد کنیم که آزادسازی آنها می تواند اقتصاد ما را شکوفا کند، چه قدر به تولیدات دانشی خودمان بها داده ایم؟ دانش از جمله صادرات کشور ژاپن است، مثلا به سامسونگ می گوید می توانم سیستمی را برایت طراحی کنم که کیفیت ات بالا رود و فقط مدل و روش اختراع اش را من دارم، یعنی ایده را می فروشد و صنعتی سازی ایده کرده است.

وی ابراز کرد: یکی از راه های ما این است که حجم عظیم نیروهای انسانی خلاقی که داریم را تجاری سازی ایده و ایده ها را سرمایه کنیم، لازمه اش آن است که سبک زندگی ما در دانشگاه و حوزه سرمایه ای باشد نه هزینه ای. دانشگاه ما فقط برای دانشجو هزینه است. در حالی که این که نگاه باید تبدیل به نگاه سرمایه گذارانه شود.

جهانگیری سهروردی تصریح کرد: متاسفانه، ما فقط به دنبال این هستیم که بخوانیم. به اینکه چه قدر این علم برایمان سرمایه می آورد توجه نمی کنیم. سیستم آموزشی ما باید این فرهنگ سازی را تعریف کند که دانش تبدیل به سرمایه شود. باید زیرساخت ها را به گونه ای تعریف کنیم که مردم عملا قناعت را در پیش گیرند.

وی با بیان اینکه باید این آموزه ها را تبدیل به فرهنگ کرده و زیرساخت هایش را فراهم کنیم، گفت: اگر بخواهیم اقتصاد مقاومتی فرهنگ شود باید به کارفرما و تولیدگر بگوییم که بهترین کالا را تولید کند و در این صورت امکان رقابت را هم به او بدهیم تا بتواند با کالای خارجی رقابت کند، وقتی کالای خارجی به راحتی وارد شود و تولیدکننده داخلی نتواند رقابت کند چه طور انتظار داریم که سبک زندگی ایجاد شود که مردم بروند و کالای داخلی بخرند.

جهانگیری سهروردی تاکید کرد: برای تحقق سبک زندگی ای که در آن اقتصاد مقاومتی حضور ملموس داشته باشد باید زیرساخت ها را تامین و در سطح رسانه ملی تولید ملی را تبلیغ کنیم. ما گاهی از تولید داخلی حرف می زنیم ولی خودمان متضاد عمل می کنیم. واقعا به تولید کالای داخل فرصت نداده ایم. در این زمان است که اقتصاد مقاومتی بی معنا می شود و فقط در حد توصیه و باید می ماند و به هست تبدیل نمی شود.

وی با بیان اینکه امروز در سطح جهان زمانی که می خواهند فرهنگی را ایجاد کنند، از داستان های کودکانه آغاز می کنند، گفت: باید از همان دوران کودکی آنچه که هدف است را از طرق مختلف به کودک منتقل کنیم تا در بزرگسالی همان عملکرد را داشته باشد و دیگر این گونه نباشد که وقتی به سنین بزرگسالی رسید تازه او را تربیت کنیم.

انتهای پیام/