برقراری عدالت اجتماعی وظیفه اصلی مسئولان نظام اسلامی است

به گزارش پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه به نقل از شبستان، حجت الاسلام والمسلمین محمد صبوحی، استاد حوزه علمیه به مناسبت ۱۴ اسفندماه، «روز احسان و نیکوکاری» و در پاسخ به این سوال که کمک به نیازمندان، احسان و نیکوکاری در سیره حضرت زهرا(س) دارای چه جایگاهی است، اظهار کرد: یکی از نکات مطرح در زندگی هر فردی رابطه خود با خدا و رابطه با مردم است، سیره معصومین (ع) را هم که بررسی می کنیم، این مهم مشهود است، رابطه حضرت زهرا(س) با خداوند به گونه ای بود که از فرط ایستادن در محراب نماز، پاهای مبارکشان ورم می کرد.

وی با اشاره به رابطه حضرت زهرا(س) با مردم افزود: این رابطه بیانگر مفهوم دیگردوستی انبیاء(ع) است که براساس روایات، این رویکرد در زندگی حضرت زهرا(س) و دیگر ائمه اطهار(ع) مشهود بوده است و حتی این بزرگواران(ع) دیگران را بر خود برتری می دادند و هر آنچه داشتند به دیگران اعطا می کردند.

احسان، کمک به دیگران از محل اموال مازاد زندگی نیست

صبوحی با اشاره به اینکه گاهی افراد عادی از مازاد اموال زندگی خود به دیگران کمک می کنند، تصریح کرد: افراد عادی ابتدا اموال خود را برای صرف امورات زندگی خود، هزینه کرده و از باقیمانده آن به دیگران کمک می کنند، اما ائمه اطهار(ع) بویژه حضرت زهرا(س)، انسان های دیگر را بر خود ارجحیت می دادند و برای شاد کردن دل دیگران تلاش می کردند.

این استاد حوزه علمیه با اشاره به نمونه های احسان و نیکوکاری حضرت زهرا(س) تصریح کرد: ایشان در زمان برگزاری مراسم عروسی خود، لباس عروسی شان را به مستمندی اعطا کردند و با همان لباس های معمولی خود، وارد منزل امیرالمومنین(ع) شدند، یعنی ایشان در آن زمان، دوست داشتنی ترین لباس خود به زعم دیگران به مستمند هدیه دادند!

وی با اشاره به اینکه گاه ما از اموالی که کمتر دوست داریم، احسان می کنیم، بیان کرد: در آیات قرآن تصریح شده: «وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْکیناً وَ یَتیماً وَ أَسیراً» که شان نزول آن مربوط است به وقتی که حضرت زهرا(س)، امیرالمومنین(ع) و فرزندانشان حضرات امام حسن(ع) و امام حسین(ع)، سه روز، روزه گرفتند اما بخاطر خدا، افطار خود را به دیگران بخشیدند.

*کمک به دیگران، بدون قصد قربت هم پاداش دارد

صبوحی با اشاره به اینکه در هر عمل خیر و نیکی باید قصد قربت داشته باشیم و اگر این قصد نباشد، مورد پذیرش و قبول خداوند نیست، تاکید کرد: در این گزاره چند استثناء وجود دارد که حتی در خصوص آنها، اگر قصد قربت هم نداشته باشیم، خداوند اجر و پاداش خواهد داد که یکی از آنها کمک و احسان به دیگران است، زیرا سخاوت انسان را نشان می دهد و اگر قصد قربت هم نباشد، خداوند پاداش این عمل را خواهد داد.

این کارشناس مرکز تخصصی مهدویت با اشاره به اینکه عامل ماندگاری شیعه، روحیه سخاوتمندی، کمک و احسان به دیگران است، ابراز کرد: شیعیان با تاسی به سیره اهل بیت(ع) اهل سخاوت هستند و در هر زمینه ای که نیاز بود به میدان آمدند، در جایی که نیاز به دفاع از دین بود، جان خود را ایثار کردند و اگر نیاز به دستگیری از فقرا و نیازمندان بود، باز هم به میدان آمدند و کمک کردند.

برقراری عدالت اجتماعی، وظیفه مسئولان زمینه ساز

وی در پاسخ به این سوال که شیعه منتظر در زمینه کمک به دیگران و نیازمندان در دوران غیبت چه وظایفی دارد و این احسان چه میزان زمینه ساز ظهور است، بیان کرد: در زمان غیبت امام زمان(عج) در زمینه کمک به دیگران چند مسئولیت مطرح است که یکی مترتب مسئولان نظام اسلامی است که بناست زمینه ساز ظهور امام زمان(عج) باشد، پس باید رنگ و بوی جامعه مهدوی را داشته باشند و اولین مسئولیت آنها برقراری عدالت اجتماعی است.

صبوحی با اشاره به اینکه در حکومت امام زمان(عج) براساس روایت «به گونه ای جامعه اداره می شود که هیچ نیازمندی پیدا نمی شود» گفت: اگر در تقسیم امکانات بیت المال عدالت داشته باشیم، به ویژه در حقوق و مزایا و … عدالت اجتماعی برقرار باشد، در جامعه دچار فاصله طبقاتی نخواهیم بود و این وظیفه مسئولان حکومت اسلامی است که این عدالت را برقرار کنند.

این استاد حوزه علمیه با اشاره به اینکه مسئولیت دوم در این زمینه بر عهده مردم است، گفت: مردم باید در تمام زمینه ها به عنوان شیعیان امام عصر(عج) به میدان بیایند زیرا امام زمان(عج) به شیخ محمد کوفی می فرمایند: «سلام ما را به سید ابوالحسن اصفهانی مرجع زمان در نجف برسان و او بگو که شما چند کار انجام دهید؛ خودتان را ارزان در اختیار مردم قرار دهید و کاری کنید، مردم راحت به شما دسترسی داشته باشند و دوم در دهلیز خانه بنشینید تا مستمندان به شما راحت دسترسی داشته باشند و سوم به دنبال برطرف کردن حوائج مردم باشید که در این صورت ما شما را کمک خواهیم کرد».

بالاترین حاجت الهی، کمک به مردم یاد کننده خداوند است

وی ادامه داد: امام زمان(عج) در روایتی که در جلد دوم کتاب بحارالانوار، صفحه ۴۷۴ آمده است، می فرمایند: «من کان فی حاجه الله، کان الله فی حاجته؛ فردی که در راه حوائج الهی باشد، خداوند نیز وی را در راه رسیدن به حاجت هایش یاری می کند» و بالاترین حاجت الهی آن است که به مردمی کمک شود که به یاد خداوند هستند، زمانی که علی بن مهزیار بعد از ۲۰ بار تشرف به حج، خدمت امام زمان(عج) می رسد، ایشان می فرمایند: «دیر آمدی و می دانی چرا در سفرهای قبلی توفیق زیارت ما را پیدا نکردی؟ به دلیل آنکه مال های خود را اندوخته کرده ای و نسبت به انسان های مومن و شیعیان نیازمند، فخرفروشی کردی.»

کفاره گناهان بزرگ، رفع غصه دل انسان هاست

صبوحی با اشاره به اینکه یک منتظر اگر می خواهد زمینه را برای ایجاد آن جامعه جهانی فراهم کند، نباید نسبت به نیازمندان جامعه بی توجه باشد، ادامه داد: بنابر روایات، از امیرالمومنین(ع) نقل است: «کفاره گناهان بزرگ، آن است که غصه ای را از روی دل انسان های غصه دار، برداریم» امروز در جامعه ما نیازمندان و افراد غصه دار کم نیستند البته خیران بسیاری هم داریم که در بخش های مختلف آموزشی، سلامت و رفع مشکلات نیازمندان در زمینه مسکن کمک رسانی می کنند اما باید افراد بیشتری در این عرصه وارد شوند تا بتوانیم در این جامعه، به جایگاهی برسیم که نیازمندی نباشد.

این استاد حوزه علمیه در پاسخ به این سوال که آیا با وجود مراکزی همچون کمیته امداد امام خمینی(ره)، سازمان بهریستی، سازمان اوقاف و … که براساس ماموریت های خود وظیفه کمک به دیگران را دارند، از مردم عادی سلب مسئولیت می شود، تصریح کرد: بار مشکلات به گونه ای است که اگر مسئولان تمام امکانات را هم بسیج کنند، نخواهند توانست آنها را حل کنند و در گذشته هم اینگونه بوده است و کمیته امداد، سازمان بهزیستی و دیگر سازمان ها وظایف خود را انجام می دهند اما امکانات دولتی محدود است.

وی در پایان خاطرنشان کرد: اگر خیران احساس مسئولیت نکنند و بگویند همه کارها را باید دولت ها انجام دهند، قطعا مشکلات مرتفع نمی شود؛ مردم همواره باید احساس کنند که در کنار وظایف دولت  آنها نیز وظایفی دارند و باید به کمک دولت و نهادهای برطرف کننده مشکلات بشتابند وگرنه آنها به تنهایی قادر به رفع مشکلات مردم نخواهند بود.

انتهای پیام/