به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه، رساله دکتری «بررسی و نقد رویکرد پدیدارشناسانه هانری کربن به هنر اسلامی» توسط سید رحمان مرتضوی باباحیدری نگاشته شده است.
امیر نصری، استاد راهنما در دانشگاه علامه طباطبائی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی بودند.
چکیده:
کربن در مسیر طرح عام الهیات تطبیقی خود و با توسل به روش پدیدارشناسی میکوشد زبان اندیشه ایرانی را روزآمد کند؛ سرآغاز این تلاش، ترادف انگاری میان پدیدارشناسی و تأویل است؛ چیزی که امکان تطبیقهای بعدی را برای کربن فراهم میسازد.
او از همین شیوه و روش برای طرحافکنی نظریه خود پیرامون زیباییشناسی اسلامی بهره میبرد و تلاش میکند، عناصر و اجزای این زیباییشناسی را به مدد سازوکارهای پدیدارشناسانه و تأویلی نشان دهد و از آن بهعنوان نمونهای عینی برای نشان دادن پدیدار امر دینی بهره ببرد.
این رویه از سویی با تلاشهای تطبیقی در عرصه زیباییشناسی همراه بوده و از سوی دیگر بر یگانگی بنیادی انواع هنرهای باطنی تأکید داشته است.
کربن در طرحواره خود از هنر اسلامی بر اصول بنیادینی، مثل مینوی و قدسی بودن آن تأکید میکند و نشان میدهد این هنر چگونه در تناظر تام با سایر ابعاد فرهنگ و تمدن اسلامی- ایرانی قرار گرفته است. بر این مبنا پرسش بنیادین ما در این هیئت سامان خواهد یافت که «رویکرد پدیدارشناسانه هانری کربن به هنر اسلامی چه امکانات و دستاوردهای دارد و چه نقدهایی متوجه آن است؟» پاسخ به این پرسش متضمن پاسخ به پرسشهایی در باب چیستی این رویکرد، نسبت آن با سنت پدیدارشناسی، مبادی نظریه کربن درباره هنر اسلامی و … است که به تفاریق به آنها پرداختهایم.
ما در این گفتار تلاش کردهایم ابعاد و وجوه مختلف نظرگاه کربن به زیباییشناسی و هنر اسلامی را در نسبت با رویکرد پدیدارشناسانه او بررسی کنیم و آنچه در ادامه خواهد آمد سیر از مبادی و بنیادهای زیباییشناسی کربنی بهسوی مسائل اصلی و اساسی زیباییشناسی اسلامی خواهد بود.
کاری که با تکیه بر مطالعه آثار کربن و همراه با رویکردی تطبیقی در بررسی نقد آنها انجام پذیرفته است.
انتهای پیام/