به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه، رضا مهدی، دکترای برنامهریزی توسعه دانشگاه شهید بهشتی است. او نظام جمهوری اسلامی را به عنوان الگوی پویا و معنویت گرا، میداند که نمی تواند و نباید به صورت تقلیدی بر پایه معیارها، ارزشها و بنیان های توسعه جوامع مادی گرا، چارچوب پیشرفت خود را پایه ریزی نماید. تعارض جدی بین برخی ابزارها، اهداف، ارزش ها، معیارها و نتایج توسعه جامعه دین مدار و جوامع معنویت گریز، وجود دارد.
از این رو، جامعه اسلامی ـ ایرانی با یادگیری از تجارب جوامع توسعه یافته مادی، تمدن اسلامی دوران پیامبر اعظم (ص) و حکومت امام علی(ع)، کلام وحی، تعالیم معصومین (ع)، یافته های علمای اسلام و حیات سیسالۀ انقلاب اسلامی به ویژه دیدگاه های مترقی امام خمینی(ره) و رهبری، به عنوان یک مسئله و دغدغه، یک الگوی بومی برای پیشرفت جامعه اسلامی ـ ایرانی ارائه و توسعه دهد.
در این مقاله که بر پایه روش شناسی ترکیبی مطالعه اسنادی و فراتحلیل تحقیقات انجام شده، الگوهای برنامه ریزی و مدیریت راهبردی، یک الگوی ساختاری و کلنگر برای مدیریت راهبردی پیشرفت بر پایه شاخصهای کلیدی توسعه جامعه و تمدن اسلامی ـ ایرانی بهعنوان راهنما و نقشه راه، تبیین شده است.
دکتر مهدی در مقدمه و برای تبیین ضرورت گفته است: موضوع کلام وحی، تمدن اسلامی عصر حکومت پیامبر اعظم (ص) و امام علی (ع)، تعالیم و مبانی فکری معصومین (ع) به طور عام، حیات سیسالۀ انقلاب اسلامی و دیدگاه ها، تأکیدات و رهنمودهای مستمر و راهگشای بنیانگذار جمهوری اسلامی، حضرت امام خمینی (ره)، و مقام معظم رهبری بهطور خاص و دستاوردهای مثبت و منفی جوامع توسعه یافته مادی، نشان می دهند که اولاً، براساس مفهوم حیات طیبه پیشرفت و توسعه از مبانی و ضرورت های جامعه اسلامی بوده و بدون دستیابی به پیشرفت، امکان شکل گیری و نضج تمدن اسلامیـ ایرانی وجود ندارد. ثانیاً، جمهوری اسلامی به دنبال ارائه یک تصویر از توسعه و پیشرفت بر پایه اصول مسلم دین و معیارهای مادی و معنوی در راستای تأمین خیر و صلاح دنیوی و اخروی بشر است.
بدیهی است چنین جامعه ای نیازمند توسعه و پیشرفت در تمامی ابعاد مادی نرم و سخت با محوریت معنویت، تجلی خداگونگی انسان و عبودیت او در حیات مادی است. در چنین الگویی، بر پایه مختصات حیات طیبه، دنیا و آخرت دو مرحله از یک زندگی انسانی است. که دنیا مزرعه و فراهم آورنده حیات اخروی و آخرت، راهنما و چارچوب تصمیم گیری ها و شاخص سازی های توسعه مادی و دنیوی است. آخرت بدون دنیا و دنیا بدون آخرت برای جامعه مترقی اسلامی ـ ایرانی مفهومی ناشناخته و مهجور باید باشد.
با توجه به تجارب تلخ توسعه در جوامع مادیگرا، بر پایه معماری مورد نظرِ بنیانگذار جمهوری اسلامی و تأکیدات و رهنمودهای مقام رهبری و براساس مفهوم حیات طیبه انسانی، باید جامعه اسلامی ـ ایرانی نه به طور افراطی مادی گرا و دنیاسویه و نه به طور افراطی آخرت جو و بی اعتنا به دنیا و وسایل و ابزارهای آن باشد. رشد متوازن و پایدار در ابعاد مادی و معنوی می تواند بهترین شاخص و نصاب برای توسعه و پیشرفت جامعه و تمدن اسلامی ـ ایرانی باشد.
بدیهی است مدیریت توسعه جامعه اسلامی ـ ایرانی نیازمند یک الگو و چارچوب معین و مشخص براساس یافته ها و دستاوردهای جامعه بشری است. توقع از پیشرفت جامعه بر پایه معیارهای اسلامیت و ایرانیت بدون ارائه و به کارگیری یک الگوی منسجم و علمی، توقع و آرزویی دست نیافتنی است. در دنیای امروز که سرعت و شتاب زیاد، تغییر مداوم و پیچیدگی فراوان از مشخصات اصلی و قطعی آن است، بدون بهره مندی از یک الگوی علمی نمیتوان در توسعه و پیشرفت به دستاورد درخور توجه و قابل اعتنایی دست یافت. در دنیایی که عمر فرصتها کوتاه و تهدیدها فزاینده است، به کارگیری الگوهای دقیق و آزمون شده، از ضروت هاست.
در این مقاله، در پاسخ به نیاز و ضرورت به کارگیری الگوی علمی برای مدیریت راهبردی توسعه جامعه اسلامی ـ ایرانی (بومی) بر مبنای الگوهای عمومی مدیریت راهبردی، یک الگوی ویژه برای مدیریت راهبردی پیشرفت و توسعه بر پایه شاخص های کلیدی جامعه و تمدن بومی (اسلامی ـ ایرانی) ارائه شده است. الگوی ارائه شده برای مدیریت راهبردی پیشرفت جامعه اسلامی ـ ایرانی دارای ده مرحله اصلی به شرح زیر است:
تشکیل کمیته/ شورای راهبردی برنامه ریزی و مدیریت پیشرفت جامعه اسلامی ـ ایرانی، ٢ـ انتخاب/ طراحی و تدوین شاخص های کلیدی پیشرفت، ٣ـ مطالعه بر اساس شاخص های کلیدی پیشرفت و شناسایی قوت ها و ضعف ها، ۴ـ مطالعه بر پایه شاخص های کلیدی پیشرفت و شناسایی فرصت ها و تهدیدها، ۵ـ شناسایی و اولویت بندی مسائل اصلی توسعه و پیشرفت جامعه اسلامی ـ ایرانی، ۶ـ هدف گذاری پیشرفت بر مبنای شاخص های کلیدی، ٧ـ طراحی راهبردهای پیشرفت بر مبنای اهداف، ٨ـ تهیه و تدوین برنامه پیشرفت، ٩ـ اجرای برنامه در قالب نظام جامع پیشرفت (شکل١)، ١٠ـ بازخوردگیری و بازنگری و اصلاح روش ها، شاخص ها، استانداردها و روندهای پیشرفت.
براساس این الگو به عنوان نقشه راه و راهنمای اصلی فرایند توسعه و پیشرفت تمدن و جامعه اسلامی ـ ایرانی میتوان پیشرفت جامعه را بر اساس معیارهای جامع مادی و دنیوی، معنوی و اخلاقی بر پایه چشم انداز بهزیستی مادی و معنوی و حیات طیبه به عنوان یک غایت نهایی، طراحی، برنامه ریزی، اجرا و پایش نمود. بر پایه الگوی پیشنهادی، می توان از فرصت های جهانی و نقاط قوت جامعه اسلامی ـ ایرانی به نحو شایسته، خداپسندانه و نظام یافته استفاده کرد با تهدیدهای جهانی و نقاط ضعف جامعه اسلامی ـ ایرانی به شکل مناسب، خردمندانه و نظام یافته مقابله نمود.
روش شناسی ارائه شده برای مدیریت راهبردی پیشرفت جامعه اسلامی ـ ایرانی بر پایه شاخص های کلیدی توسعه و پیشرفت جامعه اسلامی ـ ایران، دارای ۱۰ مرحله و گام اصلی به شرح زیر است:
١ـ تشکیل کمیته/ شورای برنامه ریزی و مدیریت راهبردی پیشرفت جامعه اسلامی ـ ایرانی؛
٢ـ انتخاب/ طراحی و تدوین شاخص های کلیدی پیشرفت بر پایه مشارکت همه ذینفعان؛
٣ـ مطالعه براساس شاخص های کلیدی پیشرفت و شناسایی قوتها و ضعفها؛
۴ـ مطالعه بر پایه شاخص های کلیدی پیشرفت و شناسایی فرصتها و تهدیدها؛
۵ـ شناسایی و اولویت بندی مسائل اصلی توسعه و پیشرفت به روش هم فکری و خرد جمعی؛
۶ـ هدفگذاری توسعه و پیشرفت بر مبنای شاخصهای کلیدی؛
٧ـ طراحی راهبردهای توسعه و پیشرفت بر مبنای اهداف؛
٨ـ تهیه و تدوین راهکارها و برنامه عملیاتی توسعه و پیشرفت؛
٩ـ اجرای برنامه عملیاتی پیشرفت در قالب نظام جامع توسعه و پیشرفت؛
١٠ـ بازخوردگیری و بازنگری و اصلاح روش ها، شاخص ها، استانداردها و روندهای توسعه و پیشرفت.
تشریح جزئیات و تفصیل مراحل الگوی ارائه شده، به دلیل اطاله موضوع و ضرورت تبیین مبانی نظری و مطالب بیشتر، خارج از محدوده این مقاله است که در فرصت دیگری به جزئیات الگو می پردازیم. نکته بارز و اساسی در خصوص فرآیند مدیریت راهبردی پیشرفت بر پایه شاخص های کلیدی توسعه (KDI) ضرورت تبعیت این فرآیند از اصول شش گانه زیر است:
١ـ اصل مشارکتی بودن (Involvement) فرآیند مدیریت راهبردی پیشرفت؛
٢ـ اصل چرخشی و غیرخطی بودن فرآیند مدیریت راهبردی پیشرفت؛
٣ـ اصل استمرار فرآیند مدیریت راهبردی پیشرفت؛
۴ـ اصل جامعیت شاخص های کلیدی پیشرفت اعم از مادی و معنوی؛
۵ـ اصل کنشی و بلندمدت بودن رویکرد مدیریت توسعه؛
۶ـ اصل تهیه بازخورد از وقایع، فرآیندها و نظام جامع پیشرفت و توسعه.
کمیته/ شورای برنامه ریزی و مدیریت راهبردی توسعه و پیشرفت جامعه اسلامیـ ایرانی باید حداقل دارای دو گرایش کلی مادی و معنوی باشد که مسئولیت گرایش مادی (دنیوی) بر عهده دانشمندان و کارشناسان دانشگاهی و مسئولیت گرایش معنوی (اخروی و انسانی) بر عهده علمای علوم انسانی به طور عام و علوم حوزوی به طور خاص می باشد. بر اساس تجربه توسعه نیافتگی کشور پس از هفتاد سال برنامه ریزی برای توسعه و مسائل و بحران های ایجاد شده یا در حال ایجاد در کشورهای توسعه یافته مادی گر حاکی از این است که توسعه و پیشرفت بدون توجه همزمان به امور مادی و معنوی (دنیوی و اخروی) امکان پذیر نمی باشد.
جهت تحقق این همزمانی و دستیابی به پیشرفت و تعالی حقیقی و انسانی، لازم است در رأس سیاستگذاریها و برنامه ریزی های توسعه و پیشرفت، جمعی متوازن و متعادلی از متخصصان و صاحب نظران امور مادی و معنوی حضور فعال و جدی داشته باشند.
براساس دستاوردهای توسعه در جوامع توسعه یافته مادی گرا، تمدن عظیم اسلامی، تاریخ و تمدن کهن ایران، تجارب و تعالیم اسلام و حکومت های اسلامی و جمهوری اسلامی، طراحی و انتخاب شاخص های کلیدی پیشرفت جامعه اسلامی ـ ایرانی باید به طور جامع در ابعاد درون داد، فرآیند، برون داد و پیامدهای توسعه در حوزه های مادی (دنیوی) و معنوی (اخروی و انسانی) باشد.
بدیهی است تعاریف، مفاهیم، ارزشها و رویکردهای توسعه در کشورهای مادی گرا و لیبرال و افکار دانشمندان غربی نیز به سمت و سوی توجه به ارزش ها و آمال حقیقی انسان نظیر: آزادی، اعتماد به نفس، حق انتخاب و … در حال حرکت است.
همچنین مدیریت راهبردی پیشرفت جامعه اسلامی ـ ایرانی، سیستم فرعی از کلیت (نظام) مدیریت راهبردی جهان اسلام و حکومت جهانی حضرت ولی عصر (عج) بوده و اهداف و راهبردهای توسعه جامعه باید منتج از اهداف، راهبردها، تعالیم و سیاست های اصیل اسلامی و الهی باشد.
نتیجه
براساس آموزه های دینی، توسعه از ضرورت های بنیادی جامعه و تمدن بشری بوده و حق توسعه از ارکان حق بشر، و برابری شانس توسعه از اولویت های کشورها و مردم است. امروزه، بدون پیشرفت در ابعاد نرم و سخت زندگی مادی و معنوی، هیچ جامعه و تمدنی نمی تواند الگویی برای سایر جوامع، تمدنها و انسانها ارائه نماید.
نظام جمهوری اسلامی به عنوان یک الگوی پویا و معنویت گرا، نمی تواند و نباید بر پایه معیارها، ارزش ها و بنیان های توسعه جوامع مادی گرا و معنویت گریز که در مسائل و مشکلات خودساخته گرفتار شده یا در حال گرفتار شدن هستند، چارچوب توسعه و پیشرفت خود را طرح ریزی نماید.
تضاد و تعارض ریشه ای بین برخی ابزارها، اهداف، ارزشها، معیارها و نتایج توسعه جامعه دینمدار و جوامع بی اعتنا به معنویت، وجود دارد. ضروری است جامعه اسلامی ـ ایرانی با عبرت و یادگیری از تجارب جوامع توسعه یافته مادی، تمدن اسلامی دوران پیامبر اعظم (ص) و حکومت امام علی (ع)، کلام وحی، تعالیم معصومین (ع)، یافته های دانشمندان و علمای بزرگ اسلام و حیات سی سالۀ انقلاب اسلامی به ویژه دیدگاه های مترقی و راهگشای امام خمینی (ره) و رهبری، الگوی بومی ویژه برای پیشرفت جامعه اسلامی ایرانی ارائه و توسعه دهد.
در این مقاله، براساس الگوهای عمومی برنامه ریزی و مدیریت راهبردی، یک الگوی ساختاری برای مدیریت راهبردی پیشرفت بر پایه شاخص های کلیدی پیشرفت جامعه و تمدن اسلامی ـ ایرانی به عنوان راهنما و نقشه راه برای برنامه ریزی، مدیریت و پایش پیشرفت، به صورت کل نگر ارائه شده است.
بدیهی است اصول شش گانه تأکیدشده در این مقاله، از الزامات و لوازم غیرقابل انفکاک الگوی ارائه شده است:
١ـ اصل مشارکتی بودن فرآیند مدیریت راهبردی پیشرفت؛
٢ـ اصل چرخ های و غیرخطی بودن فرآیند مدیریت راهبردی پیشرفت؛
٣ـ اصل پیوستگی و استمرار فرآیند مدیریت راهبردی پیشرفت؛
۴ـ اصل جامعیت و عمق شاخص های کلیدی توسعه و پیشرفت؛
۵ـ اصل کنشی و بلندمدت بودن افق رویکرد مدیریت راهبردی توسعه و پیشرفت؛
۶ـ اصل بازخوردگیری از وقایع، فرآیندها و نظام جامع توسعه و پیشرفت.
انتهای پیام/