به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه، حجت الاسلام والمسلمین احمد حسین شریفی، استاد مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در یادداشتی به ۲۰ قانون زیست اخلاقی اشاره می کند.
در ادامه این قوانین را با هم می خوانیم:
۱- دانش لازم و کافی درباره مسائل مختلف زندگی، آگاهی از مهارتها و تکنیکهای خوب زیستن و آگاهی از مهارتهای حل مسأله و برخورد با مشکلات، سه شرط مهم برخورداری از یک زندگی خوباند.
۲- همواره پیرو حقیقت باش؛ حتی اگر بر ضرر تو باشد.
۳- علیرغم همه سختیها و شکستها، هرگز امید خود را از دست نده؛ از دست دادن امید، یعنی تن دادن به فرومایگی و پوچی.
۴- با مخالفان خود، هر اندازه هم بیانصاف باشند، با عقلانیت برخورد کن؛ هرگز به شیوههای غیراخلاقی آنها متوسل نشو.
۵- از پذیرش یا انکار اکثریت، باک نداشته باش؛ اکثریت معیار حقانیت نیست.
۶- هیچ گاه منفعلانه، با چیزی موافقت یا مخالفت نکن.
۷- لذت کُشتی به زمین زدن دیگران است؛ اما لذت زندگی به بلند کردن دیگران است. این لذت را از دست نده.
۸- تواناییات را برای گرهگشایی از زندگی دیگران به کار گیر؛ نه برای گرهافزایی در کار آنان.
۹- نوعدوستی، خدمت به خلق، فداکاری و ایثار، تعهد به حقیقت، از اموریاند که به زندگی معنا میدهند. با ممارست در این کارها، به زندگی خود معنا دهید.
۱۰- دلسوزی و شفقت نسبت به سایر انسانها و تلاش در جهت زدودن مشکلاتشان، شرط انسانیت و نشانهای از سلامت روح و روان است: تو کز محنت دیگران بیغمی/ نشاید که نامت نهند آدمی
۱۱- از توان فردی و اعتبار اجتماعی خود برای حل مشکلات دیگران استفاده کنید.
۱۲- شادی واقعی در خدمت به دیگران و یاری رساندن به نیازمندان است؛ این شادی را از خود دریغ نکنید.
۱۳- خدمت بیچشمداشت به نیازمندان، لذتبخش است؛ این لذت را با نیت الهی داشتن، هم بیشتر کنید و هم جاودانه.
۱۴- افراد دارای «هوش اخلاقی» برتر، نه تنها محبت خود را از کسانی که از آنها انتظار محبت دارند، دریغ نمیکنند؛ بلکه بدیهای دیگران را نیز با خوبی جبران میکنند.
۱۵- انسانهای اخلاقی، نسبت به همه مخلوقات الهی محبت میورزند: به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست/ عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست.
۱۶- همه مخلوقات، اعم از جاندار و بیجان، همواره به ذکر خدا مشغولاند: «وَ إِنْ مِنْ شَیءٍ إِلاَّ یسَبِّحُ بِحَمْدِهِ» (اسراء/ ۴۴)، بکوشید شما نیز از این قافله عقب نمانید.
۱۷- اگر غذای جسمانیمان اندکی تأخیر شود، با همه وجود به تکاپو میافتیم؛ انسانهای اخلاقی، در برابر تأخیر در تغذیه فرهنگی و معنوی خود چنین حالتی دارند؛ پس برای اخلاقی زیستن، باید حساسیتهای فرهنگی و تعالیجویانه خود را بالا برد.
۱۸- بیشتر از حساسیت دربرابر بیماریهای جسمی، باید در برابر بیماریهای روحی و معنوی حساسیت داشت.
۱۹- همگان در برابر جنگ نظامی و ناامنی اجتماعی حساسیت داریم؛ انسانهای اخلاقی، حساسیتی به مراتب بیشتر، در برابر جنگ نرم و ناامنیهای اخلاقی و فرهنگی دارند.
۲۰- یک جامعه پویا همان طور که در برابر نفوذ تروریستها حساسیت دارد و از مسؤولان انتظار برخورد جدی و بدون ملاحظه با آنان را دارد، باید بیش از آن در برابر نفوذ تروریستهای فکری و اندیشهای حساسیت داشته باشد، اگر چنین نیست، این نشانه بیماری آن جامعه است؛ که اگر درمان نشود، ممکن است به نابودی آن منجر شود.
انتهای پیام