تأثیر متقابل فقه سیاسی و جمهوری اسلامی ایران

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه، رساله دکتری «تأثیر متقابل فقه سیاسی و جمهوری اسلامی ایران» توسط کمال اکبری نگاشته شده است.

محمد جواد ارسطا، استاد راهنما و نجف لک زایی، استاد مشاور این پایان‌نامه در دانشگاه باقرالعلوم(ع)، دانشکده الهیات و معارف اسلامی بودند.

کمال اکبری در اردیبهشت ۹۱، با یک مقدمه، چهار بخش و چند فصل مباحث خود را مورد بررسی قرار داده است.
در بخش اول مفاهیم، کلیات و روش تحقیق مورد توجه قرار می‌گیرد. این بخش در قالب سه فصل ارائه شده است تا ضمن بررسی مفاهیم و کلیات، مباحث روشی نیز به طور مفصل بررسی شود.
در بخش دوم تأثیرات فقه سیاسی بر جمهوری اسلامی ایران و در هم تنیدگی فقه سیاسی با نظم سیاسی جدید مورد بررسی قرار می‌گیرد.
در بخش سوم نیز تأثیر تأسیس جمهوری اسلامی ایران بر فقه سیاسی در قالب چهار فصل بررسی می شود و نهایتاً بخش آخر به بررسی نظام‌سازی در فقه سیاسی بر اساس تجربه حکومت اسلامی اختصاص یافته است.

چکیده:

بررسی تأثیر متقابل فقه سیاسی و جمهوری اسلامی ایران مقایسه نمودن دو مولفه‌ای است که یکی از آنها از جنس علم و دیگری یک عینیت اجتماعی است.
سوال اساسی تحقیق این است با توجه به شکل گیری جمهوری اسلامی ایران بر اساس فقه سیاسی شیعه و تئوری ولایت فقیه تحولات دهه اول انقلاب اسلامی و شکل گیری جمهوری اسلامی چه تأثیری در فقه سیاسی شیعه داشته و از سوی دیگر ساختارها، قوانین و خط مشی ها در جمهوری اسلامی ایران چه مقدار بر اساس فقه سیاسی شکل گرفته است ؟
 از تأثیرات فقه سیاسی تشکیل جمهوری اسلامی است که محصول نظریه پردازی فقهاء و عالمان دینی در عصر مدرن بود. تشکیل یک نظام سیاسی محصول بنیادهای نظری عمیق و دقیقی است که در بستر یک حرکت فکری غنی امکان تحقق دارد و جمهوری اسلامی نیز که در پی انقلاب بزرگ اسلامی در ایران اتفاق افتاد دارای بنیادهای نظری و فقهی بود که از سوی فقهاء به ویژه رهبری نهضت امام خمینی(ره) تبیین و ترویج می گشت.
تأثیر مهمی که فقه سیاسی شیعه بر جمهوری اسلامی ایران داشته است شامل «مبانی نظام»، شکل «نظام سیاسی»، اسم «نظام سیاسی»، «ساختارها» و «نهادهای نظام» و همچنین «قوانین» و «سیاستهای کلان» می شود.تأسیس جمهوری اسلامی ایران موجب تأثیراتی در فقه سیاسی شد و این تأثیر را می توان در عرصه هایی نظیر شیوه استنباط و روش فقه پژوهی تا شناسایی موضوعات جدید و گشوده شدن افقهای جدید در عرصه های سیاسی اجتماعی ملاحظه کرد.
پس از تشکیل جمهوری اسلامی و افزایش نیاز به مباحث فقهی جهت پاسخگویی به بسیاری از سئوالات و فراهم شدن زمینه های تتبع فقهی، افقهای جدیدی فرا روی فقها در نوع نگاه به مسائل فقه سیاسی پدید آمد که برخی از آنها عبارتند از:نظام وار شدن ولایت فقیه، تحول در نگاه به امر به معروف و نهی از منکر، برداشت های مردم گرایانه از فقه سیاسی، تبیین مباحث فقه سیاسی با استفاده از اصطلاحات رایج در علوم سیاسی و حقوق عمومی و دیگر موارد مهم در عرصه فقه سیاسی.
نهایتا اینکه مهمترین تعامل فقه سیاسی و جمهوری اسلامی ایران رسیدن به نظام سازی است.
 نظام سازی فرایندی است که زمان طولانی برای انجام و تکمیل آن لازم است و فقه شیعه نیز که تا پیش از انقلاب اسلامی ایران نظام سیاسی را تجربه نکرده بود در تئوری نیزبه ساخت نظام جامع اقدام نکرده بود.
 پس از انقلاب اسلامی اولین قدمها را به لحاظ تئوریک حضرت امام (ره) برداشت و بر پایه فقه، نظام نوینی را پایه گذاری کرد.

انتهای پیام/