| امروز پنج شنبه, ۹ فروردین , ۱۴۰۳ |
سرخط خبرها:

مدیر حوزه علمیه گرمسار مطرح کرد:


راه بهره‌مندی از رحمت خدا در عرفه

حجت الاسلام علی فرخ با اشاره به عظمت روز عرفه و تجلی توحید در دعای عرفه حضرت سیدالشهداء(ع)، گفت: عرفه به ما بشارت می دهد خود را آماده کنیم و نگاه مان به آسمان باشد اشارات و نفحات الهی در این روز بر انسان ها دمیده می شود این ماییم که نباید رویگردان باشیم.

به گزارش پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه به نقل از شبستان، عرفه نمادی است که به ما بشارت می دهد خود را آماده کنیم و نگاه مان به آسمان باشد تا از رحمت الهی بهره مند شویم. پیامبر اکرم(ص) فرمود: «و انّ لربّکم فی ایاکم دهرکم نفحات الا فتعرضوا لها و لا تعرضوا عنها؛ بدانید و آگاه باشید که پروردگارتان را در ایام روزگار شما نسیم هایی است، هان بکوشید که خود را در معرض آنها قرار دهید و از آنها روی نگردانید». … و عرفه یکی از این ایام است. اشارات و نفحات الهی در این روز بر انسان ها دمیده می شود این ماییم که نباید رویگردان باشیم.» این جملات بخش هایی از سخنان حجت الاسلام علی فرخ،استاد و کارشناس عرفان و مدیر حوزه علمیه گرمسار است که به مناسبت فرا رسیدن روز عرفه در میان گذاشته است،‌ در ادامه متن کامل نظرات این کارشناس مذهبی به حضورتان تقدیم می شود:

چه ارتباطی میان عرفه با عرفان و شناخت وجود دارد و چطور می توان از شاهراه عرفه به عرفان دست یافت؟

برای پاسخ به این پرسش ذکر مقدمه ای را لازم می دانم. اولین مساله ای که در مورد عرفه باید تبیین شود لفظ«عرفه» است که از واژه هایی است که برابر با معرفت در نظر گرفته می شود. این کلمه برابر است با معانی عقل و شعور و آگاهی درونی انسان.

عرفان نیز مقوله ای است که از درون انسان متجلی می شود و یک علم رسمی نیست. باید توجه داشت علم بر دو گونه است شامل علوم رسمی و علوم معرفتی. علوم رسمی آنهایی اند که همه بنی بشر می توانند برای کسب آن تلاش کنند و به اندازه تلاش خود به آن دست پیدا کنند، در علم رسمی انسان پاکِ دارای فضیلت، با انسان های فاسد و فاسق چندان تفاوتی ندارد. همه می توانند به این دسته از علوم دست یابند، چون علمی است که با مغز انسانی سر و کار دارد. علمی است که با مادیات انسان سر و کار دارد و در علوم مادی همه انسان ها، مشترک هستند چه خوب چه بد.

در مقابل این علم رسمی، علمی هست به معنای معرفت و عرفان و شناخت و عقل و آگاهی درونی که با ذات و فطرت انسانی و با نهاد درون آدمی سر و کار دارد. نوری است از جانب خداوند سبحان که وقتی بر قلب انسان ها بتابد باعث شرح صدر در انسان می شود، علمی است که با دین و فضایل سر و کار دارد، علمی است که با ایمان، راستی و همه خوبی های آدمی سر و کار دارد، علمی است که با اعتقاد و راستی در عمل مواجه است و جز این راه دست یافتن به آن محال خواهد بود.

 از این رو، علم معرفت در روایات ما به موهبتی الهی تعبیر شده است که خداوند به انسان ها می بخشد و با بخشش آن به انسان ها، آدمی مسیر دیگری در عالم خلقت برای خود پیدا می کند. علمی که همه بدی ها را کنار می زند و سبب «تَنْهى‌ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ» است؛ علمی است که به انسان ها انسانیت می بخشد. جهان بینی می دهد و آن علم معرفت و ابعاد دیگرش عقل است که از عقل فعال ملکوت به انسان عنایت می شود. این قالب در روز عرفه کاملا مشهود می شود، یعنی اگر انسان به معنای واقعی کلمه به درگاه الهی و رحمانیت و گره گشایی او اعتقاد راسخ داشته باشد چنین معرفتی در روز عرفه برایش متصور است.

 مطلب دوم در مورد عرفه، گرفتن یک اربعین تا این روز است که سبب می شود انسان به معرفت دست یابد؛ در روایت آمده: «من اخلص لله اربعین صباحاً جرت ینابیع الحکمه من قلبه الی لسانه؛ هر کسی برای خدا، خود را چهل روز خالص کند، بعد از این چهل روز بر خود چشمه های حکمت را می بیند که از باطن اش بر زبانش جاری می شود».

مفهوم این روایت آن است که کلماتی که هرگز در فکر او نیز نمی آمده بعد از این ۴۰ روز بر زبان اش جاری می شود! و این به این دلیل  علم خدادادی و نور باطنی است؛ به عبارت بهتر، فروغی باطنی در وجود شخص سرازیر می شود، این اخلاص در عرفه از اربعین موسوی یعنی از ابتدای ذی القعده شروع می شود، برای آنانی که از ابتدای این ماه کارشان را خالصانه برای خداوند آغاز کرده و در این مدت به خودشان نهیب زده و یاد مرگ بوده اند و راه الهی را با سختی هایی که در مقابل نفس وجود دارد، طی کرده اند. این افراد در دهه ذی الحجه و به ویژه در روز عرفه ثمرات این جهاد اکبر را مشاهده می کنند.

 مقدمات رسیدن به چنین جایگاهی چیست، چه کسانی در عرفه مشمول رحمت الهی واقع می شوند؟

بی تردید کسی که در روز عرفه از خداوند آن رستگاری را می خواهد، خود نیز باید تلاش کرده باشد. البته خداوند از سر موهبت و کرامت به همه نظر لطف دارد، ولی آنهایی که از ابتدای ذی القعده شروع کردند و آمادگی و استعداد پذیرش معارف الهی را یافته اند با دیگرانی که فقط در همان روز شروع به راز و نیاز می کنند، تفاوت ماهوی دارند. مانند حضرت هابیل که از ابتدای زندگی تقوا را در خود ذخیره کرد و قابیل که از ابتدا چنین نکرد و نتیجه این شد که خداوند نذر هابیل را با آتشی که از آسمان آمد، پذیرفت و نذر دیگری را قبول نکرد چون از ابتدای زندگی استعداد و آمادگی را در وجود خود ایجاد نکرد و بارور نساخت.

 اگر بخواهیم در قالب این مثال روز عرفه را توصیف کنیم، این روز همان روزی است که آتشی از آسمان می آید و نذر کسانی را که استعداد بالایی دارند، قبول می کند و با خود به آسمان می برد. عرفه روزی است که قلب کسانی که خلوص داشتند، وسعت می یابد و خداوند به آنها شرح صدر و هدیه از عالم ملکوت می دهد، البته نه اینکه دیگران را بی تحفه بگذارد، خداوند کریم تر از آن است که دست کسانی را که به سوی آسمان بلند شده است، رد کند ولی بدانیم که همیشه باید آمادگی و استعداد داشته باشیم.

 عرفه نمادی است که به ما بشارت می دهد خود را آماده کنیم و نگاه مان به آسمان باشد تا از رحمت الهی بهره مند شویم. پیامبر اکرم(ص) فرمود: «و انّ لربّکم فی ایاکم دهرکم نفحات الا فتعرضوا لها و لا تعرضوا عنها؛ بدانید و آگاه باشید که پروردگارتان را در ایام روزگار شما نسیم هایی است، هان بکوشید که خود را در معرض آنها قرار دهید و از آنها روی نگردانید». … و عرفه یکی از این ایام است. اشارات و نفحات الهی در این روز بر انسان ها دمیده می شود این ماییم که نباید رویگردان باشیم.

 دعای عرفه سید الشهدا(ع) که در این روز زمزمه می شود چه آموزه هایی برای سبک زندگی دارد؟

 معارف این دعا سراسر توحید است؛ زمانی رنج های انسان به پایان می رسد که رحمت عالم ملکوت شامل او شود، انسان هایی می توانند به سعادت و آرامش برسند که رحمت الهی شامل حالشان شود، آدمیان هرگز با تکیه بر مادیات و مسایلی از این دست که رنگ و بو و لعاب دنیایی دارد، نمی توانند به آرامش واقعی برسند. بشر، همواره نیازمند این مطالب توحیدی است. دعای عرفه سیدالشهدا(ع) به مثابه یک نقشه را برای سبک زندگی است.

 باید توجه داشت که حضرت سیدالشهداء(ع) قبل از جریان جانگداز عاشورا این دعا را می خوانند. این خود درس است، درس صبر در مصیبت ها. گاهی انسان می داند که برایش مصیبتی پیش خواهد آمد و گاهی نمی داند، نکته مهم نگرش توحیدی و صبر و استقامت اوست که می تواند آدمی را در برابر آزمون الهی پیروز گرداند؛ این دقیقا رویکردی بود که سیدالشهدا(ع) تام و تمام عملی اش کردند.

 فلسفه زمزمه دعای عرفه حضرت اباعبدالله(ع) در این روز چیست؟

 مهمترین دلیل آن توحید است، تمامی اموری که امام حسین(ع) در زندگی خود با آن مواجه بود شاکله توحیدی داشت. نگاه توحیدی انسان را به معرفت می رساند، وقتی هم که معرفت حاصل شد زندگی کردن و نوع نگرش به مشکلات و مصائب زندگی تغییر خواهد کرد. اینجا است که رضای خدا هدف انسان و در سایه این هدف مشکلات برای اش آسان می شود.

 تصور می کنم یکی از مهمترین ابعاد این دعا  همین مساله باشد که دست به ریسمان توحیدی الهی دراز کرده و به آن متوسل شویم و از این طریق به معرفت واقعی برسیم.

انتهای پیام/

کد خبر : 74746
تاريخ ثبت خبر : 30 مرداد 1397
ساعت بارگزاری خبر : 10:00
برچسب‌ها:, ,

دیدگاه شما

( الزامي ) (الزامي)