به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه، پایاننامه کارشناسی ارشد «نقش امام رضا(ع) در پیشرفت تمدن اسلامی» توسط احمد قدیمی نگاشته شده است.
محمدابراهیم ایزدخواه، استاد راهنما این رساله در دانشگاه قم، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، بود.
چکیده:
امام علی بن موسی(ع) فرزند،امام هفتم در سال ۱۴۸ هجری قمری متولد و در سال ۲۰۳ هجری به شهادت رسیده است. امام هشتم(ع) پس از پدر بزرگوارش به امر خدا، معرفی پیامبر(ص) و ائمه(ع) خود به امامت رسید.
امام رضا(ع) دارای شخصیتی برجسته، دوستداشتنی و سرشار از فضایل اخلاقی بود بهگونهای که در معاشرت با افراد مختلف با برخوردی سازنده و رفتارهای کریمانه، درسهای آموزندهای به همگان میداد.
مهربانی و عطوفت امام(ع) نسبت به مردم بهویژه مستضعفان زبانزد خاص و عام بود؛ همانگونه که نسبت به طاغوتهای زمان و مستکبران با بیاعتنایی برخورد میکرد.
امام رضا(ع) مدتی از امامت خود با هارون خلیفه عباسی و پسازآن با پسرش امین و سپس با پسر دیگرش مأمون معاصر بود.
سیاست خلفای بنیعباس نسبت به سادات علوی، سیاستی خشونتآمیز بود و امام رضا (ع) برخلاف میل و بدون علاقه به دستور مأمون عباسی به خراسان و مرو آورده شدند و در این شهر اقامت گزیدند.
حضور ایشان در شرقیترین نقاط جهان اسلام باعث شد که مردم این نواحی آشنایی بیشتری با خاندان رسول ا…(ص) پیدا کنند. ایشان بعد از ورود به مرو، در هیچیک از امور خلافت و قضاوت دخالت نکردند ولی به فعالیت گسترده علمی و فرهنگی پرداختند که ازجمله آنها تشکیل جلسات درس در مسجد مرو و در خانه خود و مناظرات گوناگون بود که با حضور شاگردان و پیروان سایر ادیان برگزار میشد.
این مناظرات و جلسات علمی باعث به وجود آمدن فصلی جدید در توسعه علم و فرهنگ تمدن اسلامی در خراسان شد و یک جریان علمی وسیع در خراسان به وجود آورد که پس از شهادت آن حضرت ادامه یافت.
مقام و جایگاه ایشان نزد شیعیان ایرانی و ارادتمندانی که در جوار مرقد ایشان زندگی میکنند، موقعیت خاصی دارد و این به دلیل وجود ضریح مطهر امام رضا (ع)در ایران و در شهر مشهد است.
علاقهمندان میتوانند متن کامل این پایاننامه را از اینجا ملاحظه کنند.
انتهای پیام/