وظایف مسئولان در برابر مردم از نگاه نهج‌البلاغه

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه، حجت الاسلام والمسلمین دکتر علی نصیری، رئیس مؤسسه معارف وحی و خرد و نویسنده کتاب تفسیر موضوعی نهج البلاغه به مناسبت میلاد امام علی(ع) به نوشتن یادداشتی در مورد وظایف مسئولان در برابر مردم از نگاه نهج البلاغه پرداخته است:

1. دفاع از مرزهای اعتقادی مردم؛

رئیس جمهور طبق قانون اساسی سوگند می خورد که از دین اسلام و مذهب تشیع حمایت کند. معنای این سخن تلاش دولتمردان در گسترش معنویت و دین مداری در میان مردم است که بخش عمده آن با عمل حاکمان و کارگزاران قابل تحقق است. اشکال کار ما این است که فکر می کنیم که با صرف رسانه و آیین نامه این کار عملی است! ما در حال حاضر با هجوم تبلیغات عرفان های کاذب، بهاییت، مسیحیت و وهابیت در کشور هستیم.

1. سنگربانی از مرزهای اخلاقی؛

با ظهور پدیده دهکده جهانی و در هم آمیختن فرهنگ ها و ظهور پدیده هایی همچون ماهواره، اینترنت و فضای مجازی زمینه های فروپاشی ارزش های اخلاقی فراهم شده است و حکومت اسلامی باید همه کوشش خود را بکار گیرد که ضمن پرهیز از مواجهه مستقیم و روش بستن فضاها، از روش ها و راهکارهای مناسب برای حفظ مرزها و مدارها بهره گیرد.

1. توسعه اقتصادی؛

بخشی از آموزه های نهج البلاغه به این بخش معطوف شده که حکومت اسلامی در مرمت اقتصاد و آبادانی دنیای مردم و تحقق عزت اسلامی کوشا باشد. حضرت امیر (ع) خود در این عرصه کارنامه روشنی دارد. به رغم تحمیل سه جنگ بزرگ و وجود شکاف های طبقاتی برجای مانده از دوران خلفا فرمود کاری کردم که دورترین نقطه پهنه کشور اسلامی با آن که در پایتخت؛ یعنی کوفه است از بهره یکسان اقتصادی برخوردار باشد. تاکید بر تولید، رشد زیرساخت ها در عرصه هایی همچون کشاورزی و صنعت از آموزه های مکرر حضرت امیر (ع) است.

•  برقراری عدالت اجتماعی؛

علی میدان دار و بلکه یکه تاز عرصه عدالت است که جان خود را در این میدان فدا کرد که گفته اند: قتل فی محراب عبادته لشده عدله عدالت در انتخاب شایسته کارگزاران، توزیع عادلانه امکانات و پرهیز از هر گونه رانت و ویژه خواری در نهج البلاغه موج می زند.

•  ارتباط مستمر و مستقیم کارگزاران با مردم؛

بارها در نهج البلاغه و به ویژه در عهدنامه مالک اشتر بر این نکته تاکید شده که زمامداران باید میان خود و مردم حجاب و حاجب قرار ندهند. چرا هنوز در جلسات ملی میان مردم صف بندی می شود و چرا نرده ها را از نمازهای جمعه کنار نمی گذارند؟!

•  ضرورت خاکی بودن کارگزاران؛

قرآن بارها بر وصف «من انفسکم» بودن پیامبران تاکید کرده است. حاکمان نیز باید به معنای دقیق کلمه مردمی و خاکی باشند. سخن معروف رسول خدا به فردی که در برابر ایشان قادر به سخن گفتن نبود: «انا ابن راعیه المعزی» و گفتار عتاب آلود حضرت امیر (ع) خطاب به دهاقین انبار از نمونه های آشکار آن است. روایت خمس لاادعهن حتی الممات …

1. ضرورت برنامه ریزی؛

هر کاری برای نیل به کمال به برنامه ریزی دقیق نیاز دارد؛ نظیر یک کوهپیمایی. اداره کشور به پهنای کشور دشوار است و نیازمند برنامه ریزی است. خطب حضرت امیر(ع) پیش از برعهده گرفتن خلافت مسلمانان و نیز عهدنامه مالک اشتر پیش از فرستادن او به مصر، نشان از وجود برنامه در کارنامه آن حضرت در اداره امور دارد.

•  قانون مداری؛

بسیاری از مواقع قوانین خوب و جامع دیده می شود، اما اجرای آن با مداهنه و مماطله همراه می گردد که البته مانع تحقق اهداف برنامه خواهد بود. از قانون باید در کنار دین و اخلاق به عنوان دومین رکن قوام یک کشور یاد کرد که به مثابه دو کلیه بدن جامعه را اداره می کند. دور زدن قانون از آسیب های مدیریت در طول دوران پس از انقلاب بوده و هست.

1. فرصت شناسی؛

گذار سریع فرصت ها و ضرورت بهره جستن از همه لحظات بارها در متون دینی مورد تاکید قرار گرفته است؛ به ویژه در آن جا که مسئولیت سنگین اداره کشور بر عهده انسان باشد. زندگی پر از تلاش و پویایی حضرت امیر و حضور ایشان از بام تا شام در میان مردم و نهیب به بازاریان و پاسخگویی به مشکلات از سحر و وقت قیلوله تا هنگام نماز و پاسخ به شکوایه سوده از نمونه های آن است. تلاش خستگی ناپذیر امیر کبیر در اداره کشور با حاکمیت دولت پر خبط و خطای قاجار و ستایش بیگانگان از او از نمونه های تاریخ دویست ساله اخیر است. در کشور ما کار مفید از مدیران خرد و کلان گرفته تا مردم عادی کمتر از سه ساعت در روز است. با چنین وضعی آیا می توان کشور را به سرمنزل رشد رساند؟!

•  ضرورت رعایت اصل صرفه جویی؛

پیام حضرت امیر (ع) که فرمود: «ادقوا اقلامکم و قاربوا بین سطورکم … » نشان می دهد که آن حضرت تا چه میزان با ریخت و پاش در اداره کشور مخالف بودند. نهی از اسراف در مصرف آب و نان و پرهیز از دور ریخت مواد از آموزه های مورد تاکید اسلام است. روایت لقمه نان رها شده در کنار خاکروبه معروف است. این در حالی است که ایران در اسراف مواد خوراکی و انرژی و مصرف بی رویه آب و … جزو پر آسیب ترین دول دنیا است. وارادت تجملات و لوازم آرایشی در سطحی بسیار گسترده از نمونه های آشکار حاکمیت روحیه اسراف و تجمل در زندگی حاکمان و مردم است.

انتهای پیام/