کرسی نقد نظریه ابتناء با ارائه آیت‌الله رشاد برگزار می‌شود

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی،‌ به همت پژوهشگاه علوم

انسانی و مطالعات اجتماعی و دبیرخانه هیأت حمایت از کرسی های نظریه پردازی، نقد و مناظره، کرسی نقدی از سلسله کرسی های نقد

و مناظره با عنوان نقد نظریه ابتناء، دوشنبه ۲۸ تیرماه سال جاری با ارائه آیت الله علی اکبر رشاد رئیس پژوهشگاه فرهنگ و

اندیشه اسلامی و رئیس شوراهای حوزه های استان تهران از ساعت ۱۵ در محل پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی برگزار

خواهد شد.

در این کرسی که با ارائه آیت الله علی اکبر رشاد همراه است، حجج اسلام و دکتر علیرضا قائمی نیا (عضو هیأت علمی پژوهشگاه

فرهنگ و اندیشه اسلامی)، ‌دکتر مهدی فیض(عضو هیأت علمی جهاد دانشگاهی)، دکتر عبدالله نصری ( عضو هیأت علمی دانشگاه علامه

طباطبایی) و دکتر محمد عرب صالحی نصرآبادی( عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی) به عنوان ناقد حضور خواهند

داشت.

لازم به ذکر است کرسی نقد نظریه ابتناء دوشنبه ۲۸ تیرماه از ساعت ۱۵ با حضور اساتید دانشگاهی، دانشجویان، طلاب و

همچنین علاقه مندان به این حوزه در محل پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی به نشانی: تهران، خیابان انقلاب، خیابان نظری،

بین ابوریحان و دانشگاه،‌ شماره ۴۷ برگزار می شود.

درباره فرایند تکون معرفت، از دیرباز نظریه های مختلفی از سوی فیلسوفان گوناگون مطرح شده است: نظریه عقول، نظریه مثل، نظریه معرفت شناختی کانت، از جمله آنها است؛ اما درباره تکون و تحول معرفت دینی، نظریه شاخص و شناخته ای سراغ نداریم، آیت الله علی اکبر رشاد «نظریه ابتناء» را برای تبیین نظام و نحوه تکون و تحول معرفت دینی ارائه کرده است.

از دیدگاه صاحبِ نظریه ابتناء «معرفت دینی برایندِ فرایندِ تأثیر – تعاملِ متناوب – متداومِ مبادی خمسه دین، به عنوان پیام الهی است» و در صورت تحصیل تلقی صائب و جامع از این مبادی، و کاربست درست و دقیق آنها، و پیشگیری از دخالت و تأثیر فاحش متغیرهای ناروا و نابحق دخیل، می توان به کشف صائب و جامع دین، و کاربرد روزآمد و کارآمد آن در ذهن و زندگی بشر دست یافت.

نظریه ابتناء، مبتنی بر چهار اصل، به شرح زیر است:

اصل نخست) فرایندمندی تکون معرفت و برایندوارگی معرفت دینی،
اصل دوم) دوگانگی سازِکارهای دخیل(روا/بحق، و ناروا/نابحق) در تکون معرفت دینی، و بالتبع امکان سرگی و ناسرگی معرفت دینی،
اصل سوم) پیاموارگی دین و شمول آن بر اضلاع و مبادی خمسه دخیل در فهم دین، به عنوان پیام الهی،
اصل چهارم) برساختگی کشف و کاربرد صائب و جامع دین، بر کشف و کاربرد صائب و جامع مبادی بحق دخیل.

اصل سوم نظریه، مهم ترین رکن نظریه ابتناء است. بر اساس این اصل، فرایند پدیده پیام گزاری، درگیر اضلاع و مؤلفه های پنجگانه «پیام دهنده»، «پیام»، «پیام افزارها»، «قلمرو و متعلق پیام»، و «پیام گیرنده» است. فهم صائب و جامع یک پیام در گرو شناخت و منظور داشت مختصات اضلاع مزبور است.

صاحب نظریه ابتناء، از این اضلاع به مبادی «مصدرشناختی»، «دین شناختی»، «معرفت شناختی»، «قلمروشناختی» و «مخاطب شناختی» دین تعبیر می کند. وی معتقد است از آن جا که هر یک از مبادی خمسه، دارای سرشت و صفات و مختصاتی است، این مختصات خودآگاه و ناخودآگاه، ثبوتاً و اثباتاً در فهم دین(و تکون معرفت دینی و تطور آن) به نحو تعیین کننده ای سهم گذار و نقش آفرین اند.

انتهای پیام/

انتهای پیام/