به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه، دکتر خسرو باقری در گفتوگو با «خردنامه»، با مرور زیست حرفهای و دیدگاه خود دربارۀ علم دینی، از نگارش کتابی درباره انسان عامل خبر داد.
گزیدهای از گفتوگوی دکتر باقری، استاد دانشگاه تهران را با «خردنامه» در ادامه می آید:
زمانی که در استرالیا بودم، دغدغه این موضوع [علم دینی] به ذهنم افتاد، یعنی اواسط تحصیلم همین که فکر میکردم وقتی که به ایران برگشتم در ایران چه باید کرد و تحول در دانشگاههای ایران چگونه باید ایجاد شود، به این موضوع رسیدم. به این فکر میکردم که بعد از تعطیلشدن دانشگاهها و انقلاب فرهنگی چه باید بشود.
جسته و گریخته به این موضوع فکر میکردم. این بود که بحث علم دینی در آنجا به ذهنم آمد که ما باید راه ورسم جدیدی را در علوم انسانی به وجود بیاوریم که هم علمی و هم متناسب با فرهنگ ما باشد.
ما فقط باید ایده انسان را از اسلام بگیریم که ماهیتش چیست و بعد برویم در زمینههای علمی خودمان فرضیهپردازی کنیم و بعد آزمون. جنبه تجربی این علوم باید حفظ شود.
من معتقدم این، تنها راه مناسب در علم دینی است. … یک ریشه وجود دارد که میتواند رشد کند، آب همان تلاش علمی ما است که باید به آن بدهیم.
من دو راه را مردود میدانم: یکی اینکه بگوییم علم، علم است و غربی و شرقی ندارد؛ درحالیکه دانشمندان ذهنیتشان را در علم وارد میکنند ولی هنوز هم خیلیها فکر میکنند بهخاطر نفی آن زیادهروی، باید کمروی کنیم و گیر پوزیتیویسم بیافتیم که دیگران علم تولید کنند و ما استفاده کنیم.
دوم، اسلامگرایی افراطی است؛ به این معنا که همۀ علوم را بهکمک تفسیر از متون اسلامی بیرون بیاوریم. درست نیست.
نظر من بر این است که اگر مبانی اسلامی را تکیهگاه قرار دهیم و دنبال علم برویم، به موفقیت میرسیم.
الان مشغول نگارش کتابی هستم درباره انسان عامل با یک نگرش فلسفی که بتواند سنگ بنای کار شود، یعنی کمکم این علم دینی که میگوییم اجرایی شود.
امیدوارم این کتاب سنگ بنایی را که گفتم در اختیار بگذارد تا هر کسی در رشته خودش در علوم انسانی بتواند شروع به کار علمی و تجربی کند.
انتهای پیام/