هیچ کس به پای پیامبر(ص) در عرصه بندگی و خدمت به خلق نرسیده

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه، متن زیر یادداشتی است که حجت الاسلام والمسلمین دکتر علی نصیری، استاد حوزه و دانشگاه به مناسبت رحلت جانسوز حضرت رسول(ص) نوشته است:
از میان سوره های بلند قرآن دو سوره ضحی و انشراح از شگفتی خاصی برخورداراند. نخست آن که به رغم دو سوره بودن و فاصله داشتن با بسمله، از نظر مضمون یک سوره تلقی شده و در نماز با هم خوانده می شوند. اما مهم تر از آن این است که هر دو سوره در وصف پیامبر اکرم (ص) نازل شدند و سراسر آیات آنها خطاب به آن حضرت است.
در سوره ضحی خداوند به پبامبر(ص) وعده می دهد که در آخرت جایزه ای به او خواهد داد که راضی اش می کند و آن جایزه طبق روایات شفاعت است: و لسوف یعطیک ربک فترضی.

در سوره انشراح از بلند کردن نام و آوازه ایشان در دنیا سخن به میان آورده است: و رفعنا لک ذکرک، کسی که نامش با اراده الهی تاریخ را پر سازد و در قیامت از چنان آبرو و وجاهتی نزد خداوند برخوردار باشد که همه پیامبران به آن غبطه خورند، دیگر چه کم دارد. یعنی بالاترین لطف و موهبت در حق او انجام گرفته است.

پیامبر(ص) همه این مراحم را به خاطر دو نکته دریافت کرده است:
۱. در مقام بندگی چنان از خود عشق، شور و شیدایی نشان داد که آیه آمد بس است و ما خواهان زحمت بیشتر تو نیستیم: طه ما انزلنا هذا القرآن لتشقی.
۲. در عرصه خدمت به خلق و تلاش بی وقفه برای هدایت و تربیت آنان چنان بی تابی داشت که باز پیام الهی آمد که بس است و نزدیک است که خود را هلاک کنی: لعلک باخع نفسک علی آثارهم ان لم یومنوا بهذا الحدیث اسفا.

باید باور داشت که هیچ کس به پای پیامیر(ص) در عرصه بندگی و خدمت به خلق نرسیده و نخواهد رسید و به هیچ کس دو جایزه شفاعت و بلند آوازی در حد و قواره آن حضرت داده نشده و نخواهد شد.

با این حال هر کس هر میزان که در دو عرصه بندگی خداوند و خدمت به خلق صادقانه و مخلصانه تلاش کند، هم وزن با آن در دنبا از نام بلند و ماندگار و در آخرت از شفاعت برخوردار خواهد شد.