قرآن مطلا از مظاهر تمدن اموی و عباسی است، نه تمدن اسلامی

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه، فرزاد جهان بین، عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد، یادداشتی پیرامون موضوع قرآن مطلا که اخیرا در رسانه های مختلف بحث شده، نگاشته است که در ادامه می آید:

هر چه از زمان پیامبر اسلام(ص) جلوتر رفتیم، توجه به ظواهر افزایش یافت و ملاکهای مادی بر مناسبات معنوی سایه انداخت. به عنوان نمونه در همین فضا، برخی با ناباوری به اینکه چگونه است که آیه ای در وصف بخشیدن انگشتری به هنگام رکوع توسط علی(ع) نازل شود گفتند که قیمت انگشتر خراج یکسال کوفه بوده است!
انتخاب سرزمین خشک و بیابانی عربستان و خانه ای سنگی برای دستور حج و فراخوان عمومی مسلمانان  دلیلی برای عدم اعتنای خدای متعال به زخارف دنیوی است و اینکه آنها در نزد خدای متعال هیچ ارزشی ندارند و خواسته که دین خود را بدون استفاده از آنها اقامه نماید و این موضوع را وسیله آزمایش قرار داده است تا هرکس قصد حج دارد صرفا به قصد حج عازم شود.
حضرت علی (ع) در این باره می فرمایند:
«کعبه را در سنگلاخ ‏ترین مکان‏ها، بى ‏گیاه ‏ترین زمین‏‌ها، و کم فاصله ‏ترین دره ‏ها، در میان کوه ‏هاى خشن، سنگریزه ‏هاى فراوان، و چشمه‏ هاى کم آب، و آبادى‏ هاى از هم دور قرار داد، … اگر پایه‏ ها و بنیان کعبه، و سنگ‏ هایى که در ساختمان آن به کار رفته از زمرد سبز، و یاقوت سرخ، و داراى نور و روشنایى بود، دل‏ها دیرتر به شک و تردید مى‏ رسیدند، و تلاش شیطان بر قلب‏ها کمتر اثر مى‏ گذاشت، و وسوسه‏ هاى پنهانى او در مردم کارگر نبود. اما … (خطبه ۱۹۲، نهج البلاغه)

درباره مسجد هم که مهمترین محل عبادت و خانه خدا خوانده شده است استفاده از طلا به فتوای علما حرام است و در حدیث این عمل مورد مذمت و نهی قرار گرفته است.
البته اینکه افراد بر اساس ذوق هنری اقدامی را انجام می دهند بحث دیگری است اما نباید به صورت سیستماتیک به این امور دامن زده شود. دامن زدن به امور دنیوی و دمیدن در حرص و آز جامعه موجب تغییر رویکرد ها می شود و اگر این موضوع در شاکله فرد و جامعه دامن زده شود، بقیه رفتارها را موجب می گردد و حتی نگاه به دین هم از منظر دنیوی خواهد بود.
اشتباه بزرگ کلیسا نیز این بود که خواست با جاذبه های ظاهری، مردم را به سمت دین جذب کند در حالی که خود همین موضوع منجر به تقویت تمایلات مادی در انسانها می شد و همین امر بر فاصله از دینداری واقعی می فزود.

انتهای پیام/