سینماگر متدین، دین را دست مایه خیال‌پردازی قرار نمی‌‌دهد

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه، آیت الله سید محمد قائم مقامی به مناسبت سالروز شهادت سید مرتضی آوینی و روز هنر انقلاب اسلامی در یادداشتی در کانال شخصی خود به بحث در مورد دین و سینما پرداخت که در ادامه می آید:

سینما مانند دنیا و مانند دین دارای دو طبیعت اولیه و ثانویه است.طبیعت اولیه سینما مانند طبیعت اولیه دنیا، لهو و لعب و طبیعت ثانویه آن مانند طبیعت ثانویه دنیا، ذکر و فکر است، همانگونه که طبیعت اولیه دین، ذکر و فکر و طبیعت ثانویه آن لهو لعب است و همانگونه که در موضوع دین و دنیا، اخذ به طبیعت اولیه دین و طبیعت ثانویه دنیا، محمود و مامور به است.
همچنین در بحث ارتباط میان دین و سینما باید با حاکمیت مطلق دین بر سینما، سینما مصبوغ به صبغه دین شود و طبیعت لهو و لعبی اش نه بصورت بالعرض بلکه بصورت بالذات مبدل به طبیعت ذکر و فکری گردد.

این هنگامی است که سینماگر شکرانه نعمت زبان که ذات سینما و ذات هر هنر دیگر است را بجا می آورد و نعمت خوب و زیبا و روان و منطقی سخن گفتن را که نعمتی است موهوبی از جانب خداوند به نعمت سخن زیبا و روان و منطقی گفتن که همان سخن دین و سخن خداوند است و نعمتی است اکتسابی، می آراید و حق نعمت اول را اداء و از این طریق آنرا به کمال می رساند.

در این حال سینماگر متدین، واقعیت‌ها و مقدسات و به طور کلی دین را دست مایه خیال پردازی و قصه سازی خود که ویژگی سینمای لهو و لعبی است قرار نمی دهد بلکه نیروی خیال و قدرت قصه پردازی خود را دست مایه بیان واقعیات و مقدسات که ویژگی سینمای ذکر و فکری است قرار می‌دهد.

در این راه هنرمند متدین از به اصطلاح دراماتیزه کردن واقعیت که مستلزم تصرف خیالی در واقعیت است اجتناب می کند و به واقعی ساختن درام و جدی سازی بازی که مستلزم تصرف شدن خیال توسط واقعیت است، رو می آورد و اوج سینمای دینی که اوج مطلق سینماست، هنگامی است که سینما به صورت مطلق خود را در برابر دین و مراد از آن دین حق و دین خالص خداوند است، نفی کند که به محض تحقق این نفی بی درنگ سر از اثبات در می آورد و در پرتو دین حق، منظور نظر خداوند و اولیاء خدا قرار می گیرد.