زیستن حکمیانه پاسداشت انسانیت است

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی طلیعه، نادر ابراهیمی در کتاب مردی در تبعید ابدی، به مرور اندیشه و فلسفه صدرالمتألهین، مرحوم ملاصدرا، فیلسوف و اندیشمند بزرگ شیعی و ایرانی سده یازدهم هجری پرداخته است.

وی در این نوشته کوتاه به بررسی نگاه توحیدی و خداباوری از منظر این اندیشمند بزرگ پرداخته که در ادامه از نظرتان می گذرد.

خدا بی نهایت است و لامکان و بی زمان
اما بقدر فهم تو کوچک می شود
و بقدر نیاز تو فرود می آید
و بقدر آرزوی تو گسترده می شود
و بقدر ایمان تو کارگشا می شود
و به قدر نخ پیرزنان دوزنده باریک می شود
و به قدر دل امیدواران گرم می شود
یتیمان را پدر می شود و مادر
بی همسرماندگان را همسر می شود
عقیمان را فرزند می شود
ناامیدان را امید می شود
گمگشتگان را راه می شود
در تاریکی ماندگان را نور می شود
رزمندگان را شمشیر می شود
پیران را عصا می شود
و محتاجان به عشق را عشق می شود
خداوند همه چیز می شود همه کس را
به شرط اعتقاد، به شرط پاکی دل، به شرط طهارت روح
به شرط پرهیز از معامله با ابلیس

بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا
و مغز هایتان را از هر اندیشه خلاف
و زبان هایتان را از هر گفتار ِناپاک
و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار
و بپرهیزید از ناجوانمردی ها؛ ناراستی ها؛ نامردمی ها!

چنین کنید تا ببینید که خداوند
چگونه بر سر سفره ی شما
با کاسه یی خوراک و تکه ای نان می نشیند
و بر بند تاب، با کودکانتان تاب می خورد
و در دکان شما کفه های ترازویتان را میزان می کند
و در کوچه های خلوت شب با شما آواز می خواند

مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمی شود! که به شیطان پناه می برید؟
که در عشق یافت نمی شود که به نفرت پناه می برید؟
که در حقیقت یافت نمی شود که به دروغ پناه می برید؟
که در سلامت یافت نمی شود که به خلاف پناه می برید؟
و مگر حکمت زیستن را از یاد برده اید که انسانیت را پاس نمی دارید؟!*

*به کوشش: هادی دادگستر، مدرس دانشگاه

انتهای پیام/