به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه، رساله دکتری «تحلیل و داوری میان ملاصدرا و عبدالرزاق لاهیجی و علامه طباطبایی در فلسفه نبوت» توسط عباس اسدآبادی نگاشته شده است.
احمد بهشتی، استاد راهنما و علی الله بداشتی، استاد مشاور این پایاننامه در دانشگاه قم دانشکده الهیات و معارف اسلامی بودند.
چکیده:
در این رساله به موضوع ضرورت نبوت از منظر ملاصدرا، لاهیجی و نیز علامه طباطبایی پرداخته شده است. از آنجا که بحث عصمت، اعجاز و نیز مسئله خاتمیت از مباحث جداییناپذیر در حوزه اثبات نبوت است، این موضوعات از منظر دوحکیم و یک متکلم مورد کنکاش و بررسی قرار گرفته است.
ملاصدرا تکامل نفس انسانی را از زمینههای کارهای خارقالعاده میداند، انبیاء از نگاه ایشان کسانی هستند که به درجات بالای کمال روحی و نفسی رسیده اند و همین برجستگی نفسانی در نبی، وی را از سایر مردمان ممتاز میسازد و برگزیده خداوند می شود.
گفتنی است که در عرصه زندگی برخلاف کسانی که عقل را برای درک حقایق کافی میدانند، عقل انسانی به تنهایی نمیتواند برای وی راهحلهای مناسبی ارائه کند و او را از دچار شدن به لغزشهای عقیدتی و اجتماعی، مصون بدارد، بلکه وجود انبیاء در کنار عقل و خرد انسانی او را در حوزههای مختلف زندگی به کمال میرساند.
در این نوشتار به معجزه به عنوان یکی از دلایل اثبات نبوت اشاره شده است که معجزه از کسانی سرمی زند که مورد توجه الهی قرار بگیرند و با اذن و اراده و نیز الهام از جانب پروردگار، کارهایی انجام میدهند که فوق توان افراد عادی بوده است.
عصمت نیزبرای انبیاء همانند خود نبوت ضروری است، وجود عصمت در حوزه تبیین اعتقادات، تبلیغ معارف الهی برای بشر، در مقام فتوی دادن و نیز در افعال و رفتار انبیاء که بیانگر راستی و حقانیت پیام ایشان است، ضروری است.
از آنجا که پیامبر اسلام (ص) به عنوان آخرین حلقه ارتباط و اتصال زمینیان با عالم بالا است، این موضوع نیز در منابع فلسفی، کلامی و تفسیری، مورد بحث قرار گرفته که در این تحقیق به این موضوع پرداخته شده و از حضرت محمد (ص) به عنوان خاتم پیامبران یاد شده و در دوران پبامبری ایشان، بشریّت از نگاه عقلی نسبت به امتهای پیشین، به درجه و میزان بالایی از عقلانیت رسیده بودند، از اینرو در دوران پیامبر اسلام قرآن به عنوان یکی از معجزههای ایشان به حساب می آید.
انتهای پیام/