حقوق بشر غربی با فرهنگ سلطه معنا می‌شود

به گزارش پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه به نقل از شبستان، این روزها فضای مجازی مملو از تصاویر دلخراش رنج و آزار و اذیتی است که مسلمانان میانمار می کشند. شرایط بغرنج و پیچیده ای که مردم یک سرزمین که در مُلک و سرزمین خود متحمل می شوند و هیچ اقدامی از سوی دولت متبوع شان در دفاع از آنان صورت نمی گیرد. از سوی دیگر سازمان های مدافع حقوق بشر و کسانی که در موقعیت های مختلف دم از آزادی و صلح می زنند در برابر وقوع این فجایع سکوت کرده اند و دم نمی زنند. از این رو، بر آن شدیم مساله این روزهای میانمار و پیله درد و جنایتی که این کشور دور اتباع مسلمان خود کشیده است را با حجت السلام دکتر محمدمهدی تسخیری، رئیس مرکز گفت وگوی ادیان سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به بحث و بررسی بگذاریم که در ادامه مشروح آن را می خوانید:

*مساله خشونت های دینی همواره در طول تاریخ وجود داشته است و در دوره های مختلف شاهد این مساله هستیم، اما شاید آنچه که وجه تمایز آن زمان با دوره کنونی باشد عدم ثبات در جوامع و نبود قوانین کافی بود اما امروز دیگر چنین چیزی نیست و کوچکترین مسایل قوانین تعریف شده خود را دارند؛ با این مقدمه از نظر شما چرا خشونت دینی آن هم در این سطح گسترده در میانمار اتفاق افتاده است و سازمان های مدعی حقوق بشر که در موارد مختلف از جمله مساله هولوکاست که صدق و کذب آن معلوم نیست دفاع های جانانه انجام می دهند، سکوت کرده اند؟

آنچه که امروز می گذرد در واقع جلوه ای از زندگی طبیعی بشریت است، این اتفاقات غیرطبیعی نیست به این دلیل که حاکمیت سلطه قدرت را در دست گرفته است. در جایی که سلطه گران مراکز قدرت اعم از قضایی، قانونگذاری و نیز جمعیت های مردم نهاد و مدنی را در دست گرفته اند، نمی توان انتظار داشت که طرف مقابل بیاید و از موضع  حق جوامع بشری مثل مسلمانان مظلوم میانمار دفاع کند.
تا قبل از میانمار حوادثی که در فلسطین، لبنان و عراق و سوریه توسط داعش و تکفیری ها صورت گرفت نیز حوادث بسیار خشن و فجیعی بود ولی کمتر به آن پرداخته شده است و تازه زمانی به آن پرداختند که نیروهای تروریستی وارد اروپا شدند و در کشورهایی نظیر فرانسه، بلژیک و انگلیس عملیات خونباری رابه بار آورند و تازه این مراکز به یاد آوردند که از داعش و تکفیری ها صحبت کنند.
در رابطه با میانمار هم همین است، فاجعه ای که آنجا اتفاق می افتد عقل بشر کمتر می تواند تقبل کند، آنهایی هم که می بینند چشمان شان را می بینند و در واقع نمی خواهند حقیقت را ببینند البته ممکن است اختلافات نژادپرستانه و قومی هم در میان باشد ولی این برخورد قابل چشم پوشی نیست.
در دنیا دولت ها به عنوان قاضی و مرجع وارد عمل می شود نه اینکه دولت در کنار گروهی قرار بگیرد که به شهروندان اش حمله می کند. این دقیقا همان کاری است که در اسراییل انجام می شود، دولت اسراییل برای حمله به مسلمانان در کنار یهودیان قرار می گیرد و اقدام به تخریب خانه های آنان می کند.  
بنابراین نتیجه مشخص است. وقتی سازمان ملل، کشورهای غیر متعهد، سازمان کنفرانس اسلامی دست ما نباشد نمی توان اقدامی کرد. کشورهای عضو در سازمان کنفرانس اسلامی نیز هرکدام به یک نحو گرفتارند. عربستان به یمن، قطر به عربستان. هرکدام گرفتاری خود را دارند و طبیعی است می گویند چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است ما که خودمان گرفتاری داریم خودمان به داد خودمان برسیم ولی قطعا این جنایت ها یک زمانی در دنیا دیده خواهد شد ولی امیدواریم که آن روز خیلی دیر نباشد و وجدان بشری از این جنایت ها اظهار پشیمانی کرده و اقدامی صورت دهد.

*به نظرتان رسالت نخبگان جوامع اسلامی در برابر این فجایع چیست؟

نه فقط در جوامع اسلامی که حتی نخبگان در اروپا عکس العمل نشان داده و مقالاتی نوشته اند ولی تا زمانی که قوی نباشی کسی حرف شما را گوش نمی دهد.
در قرآن کریم آمده است: «وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّهٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَیْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّکُمْ وَآخَرِینَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ یَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَیْءٍ فِی سَبِیلِ اللَّهِ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ؛ و هر چه در توان دارید از نیرو و اسب هاى آماده بسیج کنید تا با این [تدارکات] دشمن خدا و دشمن خودتان و [دشمنان] دیگرى را جز ایشان که شما نمى ‏شناسیدشان و خدا آنان را مى ‏شناسد بترسانید و هر چیزى در راه خدا خرج کنید پاداشش به خود شما بازگردانیده مى ‏شود و بر شما ستم نخواهد رفت».

 چنان که اکنون خیلی ها جرئت ندارند به حقوق آمریکا حمله کنند، چون از نقطه نظرات مختلفی قدرت درجه یک است.

حال برگردیم به بحث خودمان در مورد میانمار، اسلام از ما خواسته است قوی باشیم و جامعه ای که قوی نباشد حق اش خورده می شود. دولتی که قوی نباشد نمی تواند حق مستضعفان را بگیرد و از آنها دفاع کند. بنابراین، نخبگان و فعالان جوامع اسلامی در چنین شرایطی صدایشان شنیده نمی شود. اما این به مفهوم سکوت مطلق نیست. باید نظرات بیان شود و نسبت به این اتفاقات اعلام موضع شود.
البته فراموش نکنید که برخی دولت ها به خاطر منافع تبلیغاتی خودشان وارد عمل شدند و اینگونه نیست که در حرکت علیه این خشونت ها جدی باشند. بنابراین، تا زمانی که جدیت نباشد خواهید دید که این تجاوزها زنده می ماند.
اینکه صهیونیست ها هولوکاست را زنده نگاه داشته اند به خاطر این است که قدرت دارند. آماری نداریم که هولوکاست چند درصد واقعیت و چند درصد کذب باشد، ولی همین قدرت هایی که در دنیا تحت عنوان لابی صهیونیست عنوان می شوند پشتیبان این ادعا هستند لذا دولت ها و نویسندگان و حتی آزاداندیشان جرات ندارند، علیه شان سخنی بر زبان برانند.
از این رو باید تلاش کرد در ایران و سایر کشورهایی که تاثیرگذار هستند واسطه گرانه برخورد کرد و وارد عمل شد تا جلوی این فجایع گرفته شود.
انتهای پیام/