تبیین سیاست و روابط بین‌الملل در دولت مهدوی

به گزارش پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه به نقل از شبستان، بررسی مختصات روابط سیاسی بین المللی در دولت کریمه مهدوی و نیز اجرای هر چند محدود این روابط در جامعه منتظر ما را بر آن داشت تا با حجت الاسلام والمسلمین سید مجتبی فلاح، استاد و محقق مرکز تخصصی مهدویت به گفتگو بپردازیم. آنچه در ادامه می خوانید بخش نخست از این گفتگو است:

*رویکردهای سیاسی و بین المللی عصر ظهور بر چه پایه هایی استوار هستند؟ و اصولاً منش و روش دولت کریمه مهدوی در روایات و فرامین قرآن کریم چگونه تبیین شده است؟

اگرما اصول حاکم بر قرآن کریم را در باب سیره و سیرت حضرت حجت(عج) جاری بدانیم، می توانیم به این نکته دست یابیم که در عصر ظهور، مراودات و تبادلات سیاسی، به طور قطع حاکم و اجرایی خواهد بود. دلیل دیگر این ادعا آن است که طبق روایات وارده، حضرت حجت(عج) در آغاز نهضت و انقلاب سراسری خود، عرصه دعوت و گفتمان بین المللی را مد نظر قرار خواهند داد و مردم را به سوی حق و عدالت فرا خواهند خواند. این رویه همانند دعوت نبی مکرم اسلام(ص) است که در ابتدا، مردم و جامعه را با دعوت و فراخوان، به جانب حق و حقیقت فرا می خواندند. یعنی همانطور که پیامبر مکرم اسلام(ص) در بدو نهضت اسلامی با فرستادن نامه و مراودات سیاسی، حکام و جوامع دیگر را به سوی عبودیت و بندگی خداوند فرا می خواندند. در روایات فراوانی وارد شده است که حضرت ولی عصر(عج) نیز در آغاز دعوت جهانی خود در مجاورت کعبه مکرمه به مردم می فرمایند: هر کسی در باب وجود حضرت آدم(ع) و حضرت نوح(ع) و حضرت ابراهیم(ع) با من احتجاج می کند، بداند که من نسبت به حال و روش این انبیاء(ع) آگاه تر هستم.

این روایات و بیانات این نکته را تصریح می نماید که، وجود مقدس حضرت حجت(عج)، پیروان ادیان الهی را مخاطب خویش قرار می دهند و آنها را به صراط حق دعوت می نمایند. یقیناً، مراودات و تبادلات بین المللی، بخش اعظمی از مناسبات عصر مهدوی را به خود اختصاص خواهند داد. و در آغاز نهضت مهدوی پیروان ادیان آسمانی از امام عصر(عج) تقاضای حجت و برهان می نمایند و امام عصر(عج) نیز با حجت باهره خود، پیروان انبیاء(ع) الهی را قانع خواهند کرد. البته باید این نکته را نیز بیان کرد که در حال حاضر و بنا به همین روایات، تمامی زوایا و مواجهات بین المللی عصر مهدوی قابل بررسی و پردازش نخواهد بود و ریز و جزئیات تبادلات فرهنگی و سیاسی عصر ظهور قابل ارائه نیست؛ ولی آنچه که از قرآن کریم و روایات وارده از سیره حضرت ولی عصر(عج) به دست ما رسیده حاکی از آن است که، می توانیم چارچوب کلی دعوت حق و حقیقی امام عصر(عج) را اثبات کنیم و می توانیم بگویم حجت های ارائه شده توسط امام مهدی(عج) باعث روشنگری و اجابت مردم و جوامع بشری خواهند شد.

*آیا بنا به روایات وارده، بحث دعوت و فراخوان جهانی دولت کریمه مهدوی را می توان دوران ظهور معجزات نامید و یا مناسبات دیگر در این دعوت مد نظر خواهد بود، مانند مباحث علمی و فرهنگی؟

در باب این مسئله گفتن این نکته ضروری است که اصولاً در روایات، بحث اعجاز و معجزه گری را نمی توان به صراحت به دست آورد. واقع مطالب دریافتی از روایات و احادیث این گونه است که وجود مقدس امام عصر(عج)، همان روش و مسلک نبی مکرم اسلام(ص) را مد نظر قرار می دهند و با مواجهات علمی و فرهنگی و اصول بینه، مردم را به اصل حق و حقیقت فرا می خوانند. مخاطبان و روی صحبت امام عصر(عج)، مردم عادی و جوامع مردمی خواهند بود و به تعبیر قرآن کریم ایشان«به لسان قومه» با مردم صحبت و مراوده خواهند کرد. امام عصر(عج) به نسبت عقل و فهم و درک مردم زمانه، با آنها احتجاج خواهند کرد. این دعوت سراسریِ فرهنگی و علمی به طوری برای مردم و جامعه بشری تبیین می شود که حجت برای ایشان تمام می گردد و جامعه و مردم در مسیر رشد و تعالی قرار می گیرد. باید این نکته فراموش نشود که در این میان نیز قطعاً افراد و دسته های معاند و معارض وجود خواهند داشت که رویکرد جامعه مهدوی در ارتباط با این دسته ها، کاملاً شفاف و روشن است.

در بین ادیان الهی، پیروان حضرت مسیح(ع) به علت رجعت این نبی گرامی(ع) و اقتدای ایشان به امام عصر(عج)، اولین گروهی هستند که به امامت امام عصر(عج) و نهضت جهانی ایشان می گرایند. این مهم خود گویای مراودات و تعاملات بین المللی و سیاسی در دوران ظهور خواهد بود که نشان دهنده ایجاد فرهنگی مشترک بین جوامع اسلامی و جوامع مسیحی خواهد بود.

*آیا شرایط سیاسی بین المللی جامعه مهدوی، برای جامعه منتظر نیز در شرایط کنونی قابل دستیابی است؟ نهادهای قانونی در ارائه و ترویج این آموزه ها چه نقشی بر عهده دارند؟

نکات قانونی و رویکرد جامعه منتظر، در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران آمده است. در این قانون آمده که نهادهای اجتماعی، آموزشی و تربیتی می بایست در مسیر عدالت اجتماعی گام بردارند. معنای این کلام این است که در نظام اسلامی نباید فاصله طبقاتی وجود داشته باشد و اشرافیت باید از بین برود. در این جامعه نباید کسی به خود جرأت دهد که حقوق دیگران را ضایع و تباه کند. این مباحث همگی شعاع هایی هستند از انوار نورانی جامعه انسانی در عصر ظهور.

در عرصه سیاست نیز رویه و منطق همینگونه تعریف و تبیین شده است؛ به طور نمونه مسئله حقوق های نجومی که همگی ارکان نظام از صدر تا ذیل علیه آن موضع گرفتند جنبه زیبایی را برای همگان ترسیم کرد چراکه از رهبری معظم انقلاب(حفظه الله) تا سایر ارکان حکومتی، همگی در برابر حقوق های نجومی و غیر قابل قبول، موضع گرفتند و نشان دادند قراراست این نظام و حکومت، در مسیر نظام علوی و مهدوی حرکت کنند و کارگزاران چنین حکومتی قرار نیست دنیا و بیت المال را دستاویز اهداف و آمالشان قرار دهد؛ به عبارت دیگر قرار نیست نظام ولایی و ولایت فقیه اجازه دهند که مطامع دنیوی، ارکان حکومت و مقبولیت نظام را نزد مردم  از بین ببرد. اگر این رویکردها به طور جِد مد نظر قرار گیرند می توان گفت منطق و مسیر اصول اسلامی و مهدویت را دنبال کرده ایم.

انتهای پیام/