بزرگ‌ترین هدیه الاهی یعنی قرآن کریم در شب قدر نازل شد/ کعبه مولد علی(ع)، مسجد مشهد او و لیله‌القدر زمان لقای او

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه، متن زیر یادداشتی است که دکتر محمد فنایی اشکوری، استاد فلسفه و عرفان تطبیقی به مناسبت شب قدر نوشته است: یکی از گوهرهای درخشان در آموزه های اسلامی لیله القدر است. و ما چه می دانیم که لیله القدر چیست؟ با تأمل در سوره قدر و روایات پیرامون برخی از ویژگی های لیله القدر را می توان به دست آورد. برخی از این نکات به ویژه آخرین نکته که از فیوضات الهی در همین لیله القدر به این حقیر است را تقدیم می کنم.

۱- لیله القدر شب نزول قرآن است. إنَّا أَنزَلْنَاهُ فىِ لَیْلَهِ الْقَدْرِ، یعنی بزرگترین هدیه الاهی به بشر پس از خلقت، که هدیه هدایت قرآنی است، در این شب نازل شده است. این همان شب مبارک و سراسر برکت است. إِنَّا أَنزَلْنَهُ فىِ لَیْلَهٍ مُّبَرَکَهٍ .

۲- لیله القدر در ماه مبارک رمضان، ماه ضیافه الله است، چون در آیه دیگر خداوند می فرماید قرآن را در ماه رمضان نارل کردیم. «شهر رمضان الذى انزل فیه القرآن» (بقره/ ۱۸۵). از کنار هم گذاشتن این دو آیه معلوم می شود شب قدر، شب نزول قرآن در ماه رمضان است.

۳- لیله القدر به قدری با عظمت است که ما را توان درک آن نیست. «و ما ادراک ما لیله القدر» و با مقیاسهای این جهانی نمی توان منزلت آن را درک کرد.

۴- این شب بهتر و برتر از هزار ماه است. «لیله القدر خیر من الف شهر.» عبادت و نیکی در این یک شب بهتر از عبادت و نیکی در هزار ماه است. با این توضیح فقط معلوم شد لیله القدر بسیار عظیم است؛ چون نفرمود مثل هزار ماه است تا اندازه اش را بدانیم، بلکه گفت بهتر از هزار ماه است؛ یعنی منزلتش برای ما قابل درک نیست. اینجاست که کیفیت بر کمیت سیطره پیدا می کند و باید گفت: عقل را سیل تحیر در ربود!.

۵- لیله القدر شب تقدیر و تعیین سرنوشت است. «حم وَ الْکِتَابِ الْمُبِینِ *إِنَّا أَنزَلْنَهُ فىِ لَیْلَهٍ مُّبَرَکَهٍ إِنَّا کُنَّا مُنذِرِینَ *فِیهَا یُفْرَقُ کلُ‏ أَمْرٍ حَکِیمٍ* أَمْرًا مِّنْ عِندِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ* رَحْمَهً مِّن رَّبِّکَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ.» در این شب مبارک هر رویدادی تعین پیدا می کند و تحکیم می شود و نظام عالم و سرنوشت آدمی در آن رقم می خورد.

۶-  لیله القدر شب نزول ملائکه است. طبق احادیث، ملائکه در این شب بر حجت خدا نازل می شوند. «تتنزل الملائکه و الروح فیها باذن ربهم.» ابن عباس می گوید: «قال علی: ان لیله القدر فی کل سنه و انه ینزل فی تلک الیله امر السنه و ان لذلک الامر ولاه بعد رسول الله صلی الله علیه و آله. فقلت: من هم؟ فقال: انا و احد عشر من صلبی ائمه محدثون.» (کلینی، کافی، ج۱، ص۲۴۷-۲۴۸) در هر سال شب قدری هست که در آن شب امر یک سال نازل می‌شود. برای آن شب والیانی است پس از رسول خدا(ص). پرسیدم: آنان چه کسانی هستند؟ گفت: من و یازده تن از نسل من که همگی امام و محدَّث‌اند.

۷٫ سراسر این شب تا سپیده دم سلام و رحمت است. سلام هی حتی مطلع الفجر. شب قدر است و طی شد نامه هجر سلام فیه حتی مطلع الفجر. این مطلع فجر همان مبارک سحری است که بخت یاران عالم با آب حیاتی که از دست ساقی هستی می نوشند از هرچه اندوه و غصه نجات می یابند و از شعشعۀ ذات فانی واز بادۀ صفات سرمست می شوند.

۸٫ لیله القدر شب عبادت و قرب است. در این شب که بین زمین و آسمان، مُلک و ملکوت و طبیعت و ماوراء طبیعت ارتباط خاص برقرار است، شب آسمانی شدن است.

۹٫ لیله القدر شب ویژه رحمت الهی و آمرزش است. شبی است که شیطان به غل و زنجیر کشیده شده و درهای بهشت برای مؤمنان باز است. چنانکه ازرسول خاتم(ص) نقل است که فرمود: هر کس شب قدر را احیا کند و مؤمن باشد و به روز جزا اعتقاد داشته باشد، آمرزیده می‌شود.

۱۰٫ لیله القدر شب بیداری است. نه فقط بیدار ماندن و نخوابیدن، بلکه بیدار شدن و معبود را خواندن.

۱۱٫ لیله القدر شب وصال است، شب چشم گشودن و نادیده ها را دیدن و با یار ازلی خلوت کردن و راز دل گفتن و اشک شوق ریختن و…. شب لیله القدر من دوش بود که دست نگارم در آغوش بود.

۱۲٫ شگفتا! چه سرّی است! شب قدر شب مولای عارفان علی(ع) است! در نوزدهم فرق مبارکش شکافته می شود و فریاد فزت و رب الکعبه سر می دهد، در بیست و یکم رهسپار کوی معشوق می شود و در بیست سوم مهمان خدا و رسول. علی در کعبه که بهترین مکان هاست متولد می شود و در لیله القدر که بهترین زمانهاست به شهادت می رسد. کعبه مولد او، مسجد مشهد او و لیله القدر زمان عروج و وصل و لقای او. علی در کعبه که لیله القدر مکانهاست به دنیا چشم می گشاید و در لیله القدر که کعبه زمانهاست از دنیا چشم برمی بندد! یا سبحان الله! رابطۀ مکان ولادت او، مکان شهادت او و زمان شهادت او را با عبادت تماشا کن! او در بهترین مکان عبادت به دنیا می آید و در بهترین مکان و بهترین زمان عبادت و در حال بهترین عبادت که نماز است به شهادت می رسد. این است رابطۀ علی و عبادت و به عبارت دیگر رابطۀ ولایت و توحید و این است سرّ آن که سرور کائنات(ص) فرمود: علی ممسوس فی ذات الله!

آن شب قدر که این تازه براتم دادند

بعد از این روی من و آینه وصف جمال

که در آن جا خبر از جلوه ذاتم دادند

من اگر کامروا گشتم و خوشدل چه عجب

مستحق بودم و این‌ها به زکاتم دادند

هاتف آن روز به من مژده این دولت داد

که بدان جور و جفا صبر و ثباتم دادند

این همه شهد و شکر کز سخنم می‌ریزد

اجر صبریست کز آن شاخ نباتم دادند

همت حافظ و انفاس سحرخیزان بود

که ز بند غم ایام نجاتم دادند

انتهای پیام/