برکات ماه مبارک رمضان را استمرار ببخشیم

به گزاش پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه، حجت الاسلام والمسلمین دکتر علی نصیری رئیس مؤسسه معارف وحی و خرد در یادداشتی درباره ماه رمضان و پایان آورده است:

روزهای آخر ماه مبارک رمضان است و بوی خوش عید فطر به مشام می رسد. پیامبر اکرم (ص) فرمود: للصایم فرحتان: فرحه عند الافطار و فرحه عند لقاء ربه ، البته توفیق یک ماه بندگی به هر میزان که باشد، شادی و شادمانی را در پی دارد. شاید مهمترین کاری که مناسب است در این یک یا دو روز باقیمانده انجام دهیم، برنامه ریزی برای سال آتی عبادی است.

ما به برکت ماه مبارک رمضان چند رویه و رفتار پسندیده را آزمودیم و تا حدودی به آنها عادت کردیم:

۱.  روزه داری؛ بسیار خوب است سه روز مورد سفارش اهل بیت(ع) در ماه های دیگر سال را پی بگیریم.

۲.  تلاوت قرآن؛ عموما حداقل روزی یک جزو قرآن خوانده ایم. بیاییم با قرآن؛ یعنی همان نامه و عهد الهی قرار بگذاریم و روزی حتی اگر شد در حد یک حزب؛ یعنی پنج صفحه تلاوت را در کارنامه روزانه استمرار ببخشیم.

۳.  سحرخیزی؛ اولیای الهی می گویند حتی اگر شده ده دقیقه پیش از اذان صبح هماره بیدار شویم و نماز شفع و وتر را به جای آوریم. روی صفحات ساعت موبایل خود ساعت عبادت شب را ثبت کنید.

۴.  در ماه مبارک کف و ضبط نفس را آزمودیم و دریافتیم لذت ترک حتی حلال به فرمان خداوند، شیرین تر از برخورداری از آن است.

بیاییم این تجربه شیرین را با ترک منهیات و گناهان در همه سال برای خود نگاه داریم، البته همه اینها در سایه دعا، الحاح و التجاء در ساحت الهی قابل دسترس است.

الهی چنان کن سرانجام کار                        تو خوشنود باشی و ما رستگار

از آیه شریفه «هُوَ الَّذِی جَعَلَ الشَّمْسَ ضِیَاءً وَالْقَمَرَ نُورًا وَقَدَّرَهُ مَنَازِلَ لِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِینَ وَالْحِسَابَ؛ اوست آن که خورشید را فروغ بخشید و ماه را منور ساخت و برایش منازلى معین کرد تا از شمار سالها و حساب آگاه شوید.»(یونس، ۵)

به خاطر نام بردن از خورشید و ماه به عنوان معیار شناخت سال و محاسبات، می توان دریافت که سال شمسی و قمری با کارکرد محاسبه زمان، مورد نظر خداوند است، اما در کنار این دو معیار، از برخی از روایات بدست می آید که ماه مبارک رمضان معیار محاسبه سال عبادی است؛ نظیر روایت ذیل از امام صادق(ع): عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ آبَائِهِ عَنْ عَلِیٍّ ع قَالَ: مَنِ اغْتَسَلَ أَوَّلَ یَوْمٍ مِنَ السَّنَهِ فِی مَاءٍ جَارٍ وَ صَبَّ عَلَى رَأْسِهِ ثَلَاثِینَ غُرْفَهً کَانَ دَوَاءَ السَّنَهِ وَ إِنَّ أَوَّلَ کُلِّ سَنَهٍ أَوَّلُ یَوْمٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ.

متن:

مَنِ اغْتَسَلَ أَوَّلَ یَوْمٍ مِنَ السَّنَهِ فِی مَاءٍ جَارٍ؛ به جای نهر جاری آب جاری آمده است که ظاهرا مراد همان نهر است.

وَ صَبَّ عَلَى رَأْسِهِ ثَلَاثِینَ غُرْفَهً؛ به جای کف دست، غرفه آمده است که گویا مراد همان یک مشت آب است.

 کَانَ دَوَاءَ السَّنَهِ؛ گفته نشد که دوای از چه چیزی؟ این امر نشان از وسعت دامنه تاثیر این غسل دارد.

 وَ إِنَّ أَوَّلَ کُلِّ سَنَهٍ أَوَّلُ یَوْمٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ؛ مواردی دیگری نیز از ماه مبارک به عنوان آغاز سال یاد شده است. پیداست مراد سال عبادی است.

چنان که پیداست در این روایت ماه مبارک رمضان آغاز سال اعلام شده که همان معیار سال عبدی مطمح نظر است.

براین اساس، یک مومن می تواند و گویا چنین مطلوب است که برنامه های عبادی و دینی خود؛ نظیر پرداخت خمس، تلاوت قرآن، انجام نوافل و … را بر اساس آغاز و پایان ماه مبارک رمضان محاسبه کند. بنابراین باید برنامه را از همین امروز برای سالی دیگر چید و سامان داد.

انتهای پیام/