برنامه های مصوب شورای تحول و ارتقای علوم انسانی در دانشگاه ها اجرایی نمی شود

به گزارش پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه؛ دکتر بهروز دری، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی و عضو کارگروه مدیریت شورای تحول و ارتقای علوم انسانی شورای عالی انقلاب فرهنگی، عصر روز گذشته ۱۴ دی ماه در نشست بررسی عملکرد کارگروه مدیریت شورای تحول و ارتقای علوم انسانی شورای عالی انقلاب فرهنگی، با بیان اینکه یکی از کارهایی که بیش از تحول باید مطرح شود، کاری است که در گروه پژوهش و مطالعات فرهنگی در حال انجام گیری است، اظهار داشت: امیدواریم با فعالیت هایی که در حوزه های مختلف و در کارگروه های متفاوت انجام گرفته، بتوانیم بحث تحول و ارتقا را با توجه به امکانات و ظرفیت هایی که داریم، پیش ببریم.

وی با اشاره به اینکه روش کاری ای که تاکنون در رابطه با تدوین برنامه های درسی مطرح شده، از این قرار بوده که کارگروه هایی تشکیل شده و بنا بر همین مناسبت یکی از همین کارگروه ها، گروه مدیریت بوده است، ادامه داد: انتخاب دروس اصلی از مجموعه برنامه های موجود، بررسی برنامه های موجود (مصوب شورای عالی برنامه ریزی، برنامه مصوب دانشگاه اصفهان و …) و همچنین تقسیم عناوین درسی به تفکیک موضوع بین استادان متخصص و صاحب تجربه در تدوین و تالیف متون مرتبط، برخی از فعالیت های این کارگروه بوده است.

دری در همین باره ادامه داد: ویرایش اول سرفصل ها با استفاده از شیوه بازنگری و تدوین سرفصل ها با ملاحظه معیارهای ارزشی بودن، به روز بودن، بومی بوده و کاربردی بودن، بررسی سرفصل ها توسط گروه کنترل و انجام اصلاحات لازم، ارائه سرفصل های طراحی شده در گروه تخصصی مدیریت شورای تحول و ارتقاء علوم انسانی، گزارش سرفصل های طراحی شده در شورای تحول و ارتقای علوم انسانی و انجام اصلاحات و نهایتا تایید و تصویب توسط شورای عالی برنامه ریزی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری که از تیرماه ۹۴ ابلاغ شده است، برخی دیگر از فعالیتهای کارگروه مدیریت است.

وی با بیان این اعتقاد خود که بدون داشتن مدل به هیچ گونه از این مقولات نمی توانیم بپردازیم، بیان داشت: به طور مثال، مفهوم زنجیره تامین را در مدیریت داریم و این را بیشتر در مقوله تولید در حوزه صنعتی استفاده می کنیم. من مدتی است که بیش از یک سال چنین ایده ای را در ذهن خود مرور کردم که اگر قرار باشد این تحول در علوم انسانی رقم بخورد، باید ببینیم محل تولید، توزیع و مصرف علمی در کجاست.

دری در ادامه گفت: مطالعه و تاملات تاریخی، مبانی فلسفی و نظری اسلام با رویکرد انسان شناسی در حوزه های خاص، مدیریت اقتصاد و علوم سیاسی و همچنین، توسعه فضای نقد نظریه های علوم انسانی با ایجاد کرسی های نظریه پردازی و فراهم نمودن فضای مشارکت جمعی و تخصصی استادان و صاحبنظران، می توانند به بحث مراکز عرضه منابع معرفتی، فلسفی و نظری علوم انسانی، تولید و اشاعه روش شناسی متناسب با ماهیت علوم انسانی اسلامی و راهکارهای تبدیل نظریه قدیم به جدید، سازماندهی شوند و به آن ها بپردازند.

عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی، با بیان اینکه از سوی دیگر، مسئله محور نمودن فعالیت های عرصه علوم انسانی با شناسایی فرآیندهای تشخیص و تعریف مسائل در عرصه های مختلف جامعه مرتبط با حوزه علوم انسانی و عرصه های تخصصی آن و همچنین ارائه نقشه راه کارها برای تنظیم مجدد و تدوین برنامه های آموزشی، می تواند مرکز توزیع دستاوردهای علوم انسانی به مشتریان و متقاضیان، و در نهایت مصرف کنندگان دستاوردهای علوم انسانی باشد، گفت: نتیجه تمام این گام ها، می تواند توسعه فرآیند ایده تا عمل در حوزه های تخصصی علوم انسانی، توسعه کمی و کیفی مشورات علوم انسانی با اولیت موضوعات اولویت دار جامعه، افزایش سهم مقالات کاربردی و متناسب با سیاست ها و راهبردهای کلان علوم انسانی مندرج در اسناد بالادستی و تنظیم ورودی های رشته های علوم انسانی از حیث میزان آمادگی علمی، برخی از نتایج گام های بالت می تواند باشد.

وی در همین باره ادامه داد: در بحث برنامه درسی، از زمانی که ما متکفل این امر شدیم که برنامه درسی را بر عهده بگیریم، همیشه این سوال مطرح بوده است که پیشین و پسین این کار چیست؟ یعنی ما برنامه را بر چه اساسی تنظیم می کنیم و بعد اجرای برنامه به چه ملزوماتی نیاز دارد؟ استاد چه نقشی بر هدایت برنامه دارد؟

دری با بیان اینکه شورای تحول و ارتقا، فعلا هدفش تنظیم سرفصل هاست، اظهار داشت: شورا، بیش از این فعلا هدفگذاری نکرده و اعتقادم بر این است که این کار، کار کامل و تکمیل شده ای نیست که ما فقط به برنامه های درسی بپردازیم و ابلاغ هم بکنیم، اما استاد هنوز بر اساس همان مدل سابق حرکت کند.

وی با بیان اینکه آنچه تاکنون در کارگروه مدیریت به آن پرداخته شده، یازده عنوان است که به موضوعاتی که مولفه های به روز بودن، بومی بودن و کاربردی بودن تغییرات ساختاری و محتوایی و همچنین رویکرد ارزشی و اسلامی دارند، در کارگروه مورد بررسی قرار داده است، اظهار داشت: اقتصاد خرد، اقتصاد کلان، مدیریت منابع انسانی، مدیریت رفتار سازمانی، روش تحقیق در مدیریت، بازاریابی و مدیریت بازار، مدیریت مالی از منظر اسلام، اصول و مبانی مدیریت از دیدگاه اسلام، اصول و مبانی مدیریت، اخلاق و احکام و حقوق کسب و کار، اخلاق حرفه ای در مدیریت با رویکرد اسلامی، این یازده موضوع را تشکیل می دهند.

دری از این یازده عنوان به حوزه مدیریت منابع انسانی تطبیقی یک و دو، اشاره کرد و گفت: برخی موضوعات و سرفصل هایی که در این عنوان و موضوع تبیین شده است، می توان به تعریف مدیریت منابع انسانی و بررسی اهمیت آن از دیدگاه اسلام، وظایف مدیریت منابع انسانی، تجزیه و تحلیل شغل با نگاهی اسلامی، بررسی ویژگی های نیروی انسانی با تکیه بر انسان شناختی اسلامی، بررسی رویکرد پیامبر اکرم(ص) در جذب و سامان دهی نیروی انسانی، اجتماعی سازی از نگاه اسلامی، آموزش و توسعه منابع انسانی در اسلام، اشاره کرد.

وی همچنین به حوزه مدیریت رفتار سازمانی مثال زد و گفت: بحثهایی مانند بررسی دیدگاه اسلام در حوزه علوم رفتاری، اهمیت شناخت رفتار انسان از دیدیگاه قرآن و اهمیت انگیزش در اسلام و قرآن از موضوعاتی است که در این حوزه بررسی شده است.

طبق گزارشی که دری در این نشست ارائه کرد، در بحث مدیریت مالی از منظر اسلام، هم نکاتی از قبیل مفروضات و مبانی نظام مالی اسلامی، اصول فقهی حاکم بر نظام مالی اسلام، اصول اخلاقی حاکم بر نظام مالی اسلام، اصول اقتصادی حاکم بر نظام مالی اسلام، مدیریت ریسک و عدم اطمینان در نظام مالی اسلام، ابزارهاهای مالی اسلامی شامل اوراق قرض الحسنه و …، خصوصیات بازار مالی اسلام و امتیاز بازار مالی اسلام، دیده می شود.

دری در نتیجه گیری از سخنانش با بیان اینکه استنباط ما این است که بین ۲۰ تا ۱۰۰ درصد تغییر محتوایی در موضوعات ارائه شده، یا حداقل در سرفصلها، داشته ایم، گفت: اگر قرار است این برنامه اجرا شود، باید به دست کسانی سپرده شود، که ایمان به چنین برنامه هایی داشته باشند؛ اما به راستی چند درصد از اساتید ما، اساسا می خواهند طبق برنامه عمل کنند؟ اساسا اگر این برنامه وظیفه است، چگونه اجرای آن کنترل خواهد شد؟

وی سخنانش را با این پرسش به پایان رساند که این برنامه از ابتدای ترم اول سال ۹۴ لازم الاجرا دانسته شده است، اما برخی دانشگاه ها هنوز اجباری بر اجرای این برنامه نشده اند، با این حال ما چگونه باید مطمئن باشیم که این امور در دانشگاه های ما اجرایی خواهد شد؟

انتهای پیام/