به گزارش پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه به نقل از منا، سی و یکمین نشست از سلسله نشستهای ایدهپردازی و نوآوری در علوم انسانی اسلامی (نشان) به همّت نمایندگی مَنا با ایدهپردازی نسیم قباشی با عنوان «تحلیل و نقد مبانی، مؤلفهها و پیامدهای برنامهریزی توسعه نئوکلاسیکی در ایران» در دانشگاه شیراز برگزار گردید.
نسیم قباشی دانشجوی دکتری علوم اقتصادی دانشگاه شهید چمران اهواز به عنوان ایدهپرداز به این موضوع اشاره کرد که انتخاب الگوی توسعه برای هر کشوری مبتنی بر ملاحظات خاص آن جامعه می باشد. هر کشوری می بایست متناسب با مبانی فکری، معرفتی و اخلاقی و شرایط اجتماعی خود به تعریف توسعه بپردازد.
وی در ادامه بیان کرد: از آنجا که نزدیک به چهل سال از انقلاب اسلامی می گذرد و هنوز الگوی پیشرفت و توسعه اسلامی- ایرانی در هاله ای از ابهام وجود دارد، لازم و ضروری است که تحولاتی در روند برنامه ریزی توسعه متناسب با وضعیت حال حاضر کشور صورت گیرد. بدین منظور لازم و ضروری است در مرحله اول، نسبت به آنچه که در کشور دارد برنامه ریزی و انجام می شود یک نگاه انتقادی صورت گیرد و عدم نتیجه بخش بودن آن در چند دهه گذشته را با ملاحظات دقیق تری مورد کنکاش قرار داد.
ایدهپرداز سی و یکمین نشست علمی خاطرنشان کرد: در این پژوهش به برخی از مبانی و مولفه های برنامه ریزی توسعه نئوکلاسیکی اشاره و آن را نقد کرده و برخی از پیامدهایی که این برنامهریزی برای کشور داشته و خواهد داشت را مطرح خواهیم کرد. بررسی ها نشان می دهد که الگوی متناسب برای ایران با توجه به وضعیت اقتصادی – فرهنگی و اجتماعی کشور، برنامه ریزی توسعه نئوکلاسیکی نیست و لازم و ضروری است تحولاتی در چند محور خاص در آن شکل بگیرد.
در ادامه نشست دکتر روح الله شهنازی و دکتر زهرا دهقان از اعضای هیئت علمی دانشگاه شیراز به عنوان اساتید داور مهمترین نظرات خود را این چنین بیان کردند: روند بررسی در ایران باید به خیلی قبل از انقلاب برگردد تا شما بتوانید آنچه را که در غرب اتفاق افتاده منطبق با شرایط ایران کنید. بنبست برنامهریزی توسعه نئوکلاسیکی چیست؟ بایستی توضیح و شواهد آن ذکر شود. شواهد برنامهریزی توسعه نئوکلاسیکی باید در برنامههای ۵ ساله ایران بررسی شود. بنبست این نوع برنامهریزی نئوکلاسیکی نیز در ایران بررسی شود. ایده شما این است که مالکیت را برای اکثریت چگونه تعریف کنیم. در ایران بحثهایی مانند سهام عدالت داریم، آیا این میتواند ابزار خوبی باشد؟ اگر معنای منفعت را گسترده در نظر بگیریم و اموری از قبیل سود، منزلت اجتماعی، قرب الهی، سعادت و … را نیز منفعت تلقی کنیم در این صورت انسانها همواره به دنبال حداکثرسازی منفعت بودهاند و این امری مدرن نیست. مشکل اصلی برنامهریزی در ایران، عدم اجرای برنامهها است نه ماهیت برنامهها.
در ادامه دکتر سید عقیل حسینی دیدگاه خود را در رابطه با این پژوهش این چنین مطرح کرد: ضرورت دارد دلالتهای این نوع نگاه به تطوران نظام سرمایهداری و نظام نئولیبرال برای وضعیت فعلی کشور استخراج شود. نظام اسلامی چه نسبتی با نظام برنامهریزی نئولیبرال دارد؟ در صورت تمسک به مبانی اسلامی، نظام برنامهریزی بایستی چگونه برنامهریزی شود؟ بایستی دلالتهای این مباحث به صورت روشنتری برای گزار از وضعیت توسعه نیافتگی کشور استخراج شود .مقاله از لحاظ کیفی خوب است و از روش تاریخی مناسبی برای تحلیل بهره گرفته است. ضرورت دارد که از منابع بیشتری استفاده شود.
انتهای پیام/