الگوی سیاستگذاری مناسبات فرهنگی ایران و جهان اسلام

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه، رساله دکتری «الگوی سیاستگذاری مناسبات فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و جهان اسلام با رویکرد تمدنی (سیاست پژوهی موردی؛ ایران و ترکیه)» توسط محمدرضا بهمنی‌خدنگ نگاشته شده است.

حجت الله ایوبی، دانشیار دانشگاه تهران، استاد راهنما و محسن قمی، محسن الویری استادان مشاور این رساله در دانشگاه باقرالعلوم(ع) بودند.

چکیده:

مناسبات فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین الملل، یکی از موضوعات اساسی برای نظام سیاستگذاری فرهنگی کشور است.
این تحقیق، متأثر از چشم‌انداز بیست ساله کشور، ناظر به این مسئله شکل گرفته است که «مناسبات فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و جهان اسلام، در وضعیت فعال، موثر و الهام‌بخش نیست» و لذا با هدف بهبود الگوی سیاستگذاری مناسبات فرهنگی در این گستره، این سئوال اصلی را در دستور کار قرار داده است که « ابعاد و مولفه‌های مفهومی «رویکرد تمدنی امت‌محور»، برای اعتلای الگوی سیاستگذاری فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و جهان اسلام کدامند؟» برای پاسخ به این سئوال، پس از بررسی چیستی رویکرد تمدنی با استفاده از روش تحلیل مضمون، یک شبکه مفهومی متشکل از ۱۲ دلالت قرآنی و روایی، ذیل سه مقوله مفهومی شامل؛ ۱)هویت و اعتبار مشترک، ۲)دین و باورهای اعتقادی و ۳)سلوک و سبک همزیستی، برای تبیین «رویکرد تمدنی امت محور» استخراج شده است.
 با اتکای به این شبکه مفهومی، ابعاد و مولفه‌های الگوی سیاستگذاری مناسبات فرهنگی ذیل سه عنصرِ ۱)هدف، ۲)کنشگران و ۳)ساختارها صورت‌بندی شد. برای پاسخ به سئوالات انضمامی طرح، ناظر به مناسبات فرهنگی ایران و ترکیه، در چارچوب یک مدل شش عاملی، شامل؛ هویت و پیشینه تاریخی و همسایگی، باورهای دینی و اعتقادات مذهبی، جریان های فکری و بازیگران، سلوک و شیوه زندگی، هنر، ادبیات و دستاوردهای علمی و آثار و پیامدهای فرهنگی حوزه‌های سیاسی و اقتصادی، محیط‌شناسی وضعیت(اهم چالش‌ها و امیدها در) مناسبات فرهنگی ایران و ترکیه، با استفاده از انظار و دیدگاه‌های صاحب‌نظران مسائل ایران و ترکیه، انجام شد.
 سپس با استفاده از الگوی مفهومی سه وجهی و داده‌های محیطی پیش‌گفته، ۱۰ مسئله راهبردی پیش‌روی مناسبات فرهنگی ایران و ترکیه (با رویکرد تمدنی امت محور) استخراج و بسته‌های سیاستی(شامل توصیف مسائل، سیاست‌ها و اقدامات عملیاتی) تدوین و پیشنهاد شد.
انتهای پیام/