حمید طالب زاده؛ چیستی علوم انسانی

به گزارش طلیعه؛ ابژه محبوس در زمان است. ابژه از کانت به بعد وصف ذاتی اش زمان است. بعد از فوئرباخ، وبر و دیگر متفکران از جمله فوکو پدیدار می شوند که فوکو همه را نقد می کند و علوم اجتماعی را وارد دوره تازه ای می کند و از پایان علوم انسانی سخن می گوید.
وی در پایان سخنانش تاکید کرد: اگر ما بخواهیم تحولی در علوم اجتماعی ایجاد کنیم باید به آن مولفه های اصلی که در علوم انسانی قدیم و علوم انسانی مدرن وجود دارد توجه کنیم. یعنی اگر ما بخواهیم از حکمت اسلامی خودمان استفاده کنیم و به تاسیس علوم انسانی اسلامی بپردازیم که مربوط به ما می شود، باید متوجه باشیم که چه نوع مولفه های علوم انسانی را شکل می دهد و ما باید با توجه به آنها تحول ایجاد کنیم و فکر نکنیم آن علوم انسانی را می توان متحول کرد، بلکه ما باید طوری بیندیشیم که در عین حال که اصالت اندیشه خودمان را حفظ می کنیم، اما با سازوکاری که علم انسانی بتواند شکل بگیرد آشنا بشویم. این راهی است که امکان تحول علوم انسانی را فراهم می کند.

این سخنرانی ۱۳ بهمن ۱۳۹۳، در همایش «جهان انسانی، حکمت اسلامی»، در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و به همت کانون اندیشه جوان و کارگروه فلسفه اسلامی موسسه اشراق ایراد شده است.