| امروز پنج شنبه, ۹ فروردین , ۱۴۰۳ |
سرخط خبرها:

در نشست سینمای دینی در ایران معاصر مطرح شد؛


وحدت صورت و معنا پشتوانه‏ محکمی در سنت فلسفی ما دارد

مهدی همازاده گفت: انفکاک و دوپارگی محتوای دینی یا اخلاقی از فرم و جاذبه ‏های زیباشناختی، از مهم‏ترین آسیب‏ های بسیاری از فیلم‏ ها و سریال‏ های دینی در ایران معاصر است.

به گزارش پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه به نقل از مهر، مهدی همازاده ابیانه در نشست سینمای دینی در ایران معاصر، به بحث نسبت فرم و محتوا در هنرهای نمایشی پرداخت. وی در ابتدا به توفیق هنرهای سنّتی در بیان متناسب معانی قُدسی در قالب صور مختلف پرداخت و در این زمینه، به طور مشخّص به عناصری در معماری و شعر و داستان ‏های تمثیلی اشاره کرد. این کارشناس فلسفه در ادامه با ذکر دو سرفصل متمایز از فلسفه اسلامی، نتیجه گرفت که وحدت عینی صورت با معنا، به این مباحث فلسفی ما تکیه دارد. او در توضیح این دو سرفصل، «تبدیل حقایق مجرّد عالم مُثل به صورت‏ های جسمانی عالم مثال منفصل» از یک‏سو و «تمایز مفهومی زیبایی و خیر و مساوقت آن‏ها در مصداق خارجی» از سوی دیگر را تبیین کرد.

همازاده در این نشست که در پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی حوزه هنری برگزار می‏ شد، امکان وحدت صورت و معنا در هنرهای نمایشی و به‏ طور خاص فیلم و سینما را مورد تأکید قرار داد. وی در این‏ باره از لزوم رعایت قواعد زیباشناختی فیلم سخن گفت تا بتوان طبق این قواعد، معانی فرامادّی را در فرم سینمایی بازنمایی کرد. به بیان وی، انفکاک و دوپارگی محتوای دینی یا اخلاقی از فرم و جاذبه ‏های زیباشناختی، از مهم‏ترین آسیب‏ های بسیاری از فیلم‏ ها و سریال‏ های دینی در ایران معاصر است که با توجّه به بحث فوق می ‏توان راهی از سنّت فلسفی اسلامی به سوی تعالی این هنر و رفع آسیب مذکور گشود.

در ادامه این نشست، سید مهدی ناظمی نیز به بحث قوّه خیال و عالَم خیال پرداخت که اوّلی متّصل به نفس انسانی و دوّمی یک عالَم مستقل در مراتب هستی است. وی در این زمینه به نحوه ارتباط قوّه خیال با عالَم خیال یا عالم مثال پرداخت به نوعی کشف یا محاکات صور مثالی می ‏انجامد. ناظمی با اشاره به بحث شیخ اشراق در باب این‏که عالَم مثال، محل صورت‏ های نورانی و صورت ‏های ظلمانی است، هنرهای شیطانی را نیز مصادیقی از هنر دانست که البته به کشف یا ایجاد صور ظلمانی منجر شده است.

این کارشناس فلسفه غرب در ادامه با تذکّر این نکته که قالب تصویر، نسبت به قالب‏ های کلامی یا صوتی، دشواری‏ های بیشتری برای بازنمایی معانی قدسی دارد، مشکلات سینما را در این ‏باره مضاعف دانست. او با تأیید بحث همازاده که عدم قابلیت ذاتی فیلم در انعکاس معانی قدسی را با استناد به مباحثی از فلسفه اسلامی، مخدوش دانسته بود، با اشاره به نمونه‏ های موفّق در تاریخ سینما و به‏ طور کلّی هنر مدرن، چنین بازنمایی‏ ای را دارای مثال ‏های محقّق شده ارزیابی کرد.

آخرین بخش نشست سینمای دینی در ایران معاصر، با دریافت پرسش‏ ها و نقطه‏ نظرات برگزار شد و کارشناسان نشست به بیان توضیحاتی درباره این پرسش ‏ها پرداختند. نشست مذکور به همّت مؤسّسه آموزشی اشراق و با همکاری پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی برگزار شد.

انتهای پیام/

کد خبر : 59713
تاريخ ثبت خبر : 23 دی 1396
ساعت بارگزاری خبر : 10:24
برچسب‌ها:,

دیدگاه شما

( الزامي ) (الزامي)