به گزارش پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه، موسی نجفی نویسنده در بخشی از کتاب «هویت شناسی؛ پیرامون نظریه هویت ملی در ایران و بازتاب آن در فرهنگ، تاریخ و سیاست» آورده است:
اگر جهانی شدن را صفت ممیزه جدید دنیای غرب بدانیم، باید اذعان کنیم برای آن که این امکان فراهم شود تا جهانی شدن بر سیاست و معاملات و روابط مردم آن گونه که مطلوبش است اثر بگذارد، باید فرهنگ بومی را دگرگون و فرهنگ همسنخ و هموزن ایدههای خود را به تدریج ساری و جاری کند، چرا که بسط هر ایده و سیاست، چه تاریخی باشد یا جامعه شناختی یا اقتصادی، با فرهنگ و رسوخ آن در قوانین، آداب و رسوم و روحیات مردم جوامع دیگر امکانپذیر است.
پس صورت مسئله را میتوان چنین ترسیم کرد:
تفکر جهانی شدن
فرهنگ جهانی شدن
تضعیف آداب و رسوم و قوانین تمدنها و جوامع
میدانیم که سیاست و اندیشه جهانیسازی نیازمند فرهنگی جهانی و به عبارتی فرهنگ جهانی سازی است. این نکته را هم باید درنظرداشت که فرهنگسازی زمانی سامان مییابد که بتواند با فرهنگ بومی به نوعی به تفاهم و تناسب برسد و در چشمانداز فرهنگ بومی، در وضعیتی قرار گیرد که بتواند برای خود مشروعیتسازی کند.
این امر نیز ممکن نیست مگر آن که بتواند فرهنگ بومی را که ریشهٔ تمامی آداب، رسوم، علوم، سیاست، قوانین و ارزشی هاست، به نحوی در چشم انداز خود قرار دهد و ان را راهبری کند.
منبع:
کتاب «هویت شناسی؛ پیرامون نظریه هویت ملی در ایران و بازتاب آن در فرهنگ، تاریخ و سیاست»، نوشته دکتر موسی نجفی، انتشار آرما/اصفهان، ص ۱۷ و ۱۸٫
انتهای پیام/